راند پایان…پایان کارزار

بر اساس برخی گزارش ها،به ویژه مقاله خبرگزاری آسوشیتدپرس Associated Press آقای”دونالد ترامپ”با تهیۀ چند لایحه خود را برای دادخواهی با موضوع تقلب در انتخابات آماده کرده است.او تنها گزینۀ شکست در انتخابات روز سه شنبه را غل و غش Goofy اعلام کرده که هواداران او این باور ترامپ را سخت می پذیرند.جالب است بدانیم که ترامپ در آستانۀ ورود به رأی گیری و در فاصلۀ دریافت آراء زود هنگام تا روز رسمی شروع انتخابات از بروز تقلب به صورت عینیت یافته خبر داده و نسبت به پذیرش نتائج کارزار ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا،پاسخ شفافtransparent و روشنی نداده است بلکه بر روند تقلب تأکید می کند.آن چه که در این میان حائز اهمیت نشان می دهد این است که نتایج انتخابات آمریکا که طی آن چهل و هفتمین رئیس جمهور این کشور پهناور برگزیده خواهد شد،توجه سایر ملل و حاکمیت ها به روند این کارزار است،به عبارتی سلیس تر اگر بگوییم نتایج انتخابات آمریکا در مواردی آن قدر برای برخی دوَل اهمیت دار است که به نظر برای خود مردم ایالات متحده،نباشد.اما به راستی چرا در این برهه این انتخابات و نتایج آن تا این اندازه از اولویت کشورها به ویژه در تنظیم سیاست خارجی برخوردار است؟نخستین علت این نگاه ویژه به انتخابات آمریکا شخص آقای دونالد ترامپ است که هم اینک به عنوان یکی از دو طرف کارزار،در این تراکنش سیاسی Political transaction مهم آمریکا حضور دارد.برخی مردم شناسان باورمندند که ترامپ یک شخصیت کاریزماتیک Charismatic خاصی است که می تواند با ادبیات و عمل گرایی متفاوتی که از خود نشان داده نسبت به سایر رقبا و شخصیت های سیاسی نزد اذهان عمومی کند و کاوتر و در نهایت سبب انعطاف پذیری Flexibility بیشتر بخشی از جامعه به سمت او شده است.اما در ارتباط با سایر ملل و حکومت ها که حساسیت برانگیزتر شدن این دوره از انتخابات را می توان در نگاه پر دقت آنان،دید،به رفتار و سیاست دونالد ترامپ در دورۀ اول ریاست جمهوری اش،باز می گردد.ترامپ توانست با ایجاد انگیزۀ بیشتر،انگلیس را از اتحادیه اروپا جدا کند،او با طبقه بندی کردن غرب به دو سطح اعتبار یک و ۲؛واشنگتن و لندن را قیم دنیای توسعه یافته در دو قاره سبز و آمریکا برشمرد و نزدیکی کاخ سفید و باکینگهام زمینه ساز نو نمود نظم جدید (ی) در جهان دانست.او از چند سازمان و پروتکل بین قاره ای intercontinental وبین المللی از جمله محیط زیست (پاریس) و قطع تنخواه مالی به اَبَر سازمان جهانی یعنی ملل متحد United Nations،نشان می داد برنامه انتخاباتی اش با عنوان اول آمریکا از طریق به چالش کشیدن وزنه یا ثقل بین الملل آهسته آهسته در حال بازسازی است که همین روال و چند تصمیم دیگر او به ویژه در سیاست خارجی سبب شد از درون خود حاکمیت آمریکا ادامه دار شدن چنان شرایطی ممکن است واشنگتن و در نهایت روابط بین المللی را با چالش حقوقی legal challenges گسترده ای مواجه سازد،ترامپ اما بر این باور بوده و اینک با اصلاحاتی با هدف تحقق سیاست های خود مجدداً وارد کارزار شده که همین مشارکت و احتمال پیروزی دوبارۀ او اهمیت انتخابات آمریکا برای سایر ملل و حکومت ها،بیشتراست تا مردم ایالات متحده.آن چه که به نظر اهمیت دار می ماند ترامپ یا کامیلا پا به کاخ سفید بگذارد تفاوتی نخواهد داشت مشروط به این که سایر دُوَل بتوانند مطالعه دقیق تری نسبت به تحولات بین المللی International developments به ویژه در سیاست های رؤسای جمهور آمریکا چابکی نشان داده و به جای رفتارهای خشک و بی روح،به سیاست های منطقی همراه با چانه زنی bargaining روی آورند.در آمریکا رئیس جمهور جز بر اساس توافق ها یا پروتکل هایی امکان ایجاد تکانه momentum هایی در کلیت سیاست های بنیادین این کشور به دو‌ دلیل ندارد،اول این که حاکمیت آمریکا به صورت یک جامعه سیاسی متشابک و پیچیده اداره می شود اما دلیل دوم این برداشت همین پیچیدگی به دلیل تقل قانون و رسانه The gravity of the law بسیار روان خیز برمی دارد بنا بر این امکان تکروی single در چنین ساختاری تا سطح بسیار زیادی وجود ندارد.همین تراز از حاکمیت زمینه لابی گری lobbying سازنده را برای تعامل رهگشا با این کشور ممکن کرده است.