جای بخش شوهان و بخش علیشروان همچنان خالی است(بخش اول)

بی تردید سخن از ریشه ها و عِرق،کارآسانی نیست.پازلی است که جایابی صحنه ها در ٱن می باید همچون حریر،ماهیت بخش نشان دهد.اما در مقابل،درک اعتبار در ریشه ها،کار سختی نیست.این که از گذشته های دور تا امروزی های نزدیک عِرق و درنهایت در منش و بزرگی ها چه گذشته؛نیازمند به رهیافت های شاق ندارد و حقیقت را می توان در دل بزرگان و قلب تاریخ همین چند دهۀ اخیر پشتکوه های زاگرس جُست و یافت.نام قبایل را که اینک همچون استواره هایی بر سرزبان هاست،همواره می شنیدیم.مردم اصیل و شریف “شوهان”و”علیشروان”هم اینک به عنوان بخشی از دو پازل تکمیل یافته در۲شهرستانند.به عبارتی خیلی سلیس بدون این۲ایل و تبار بسیار بزرگ و صاحب نام،۲شهرستان شکل گرفته هرگز عینیت نمی یافتند یعنی هر دوتایشان،۲قطعۀ کامل کنندۀ پازلی از یک صحته اند .اما اینک با وجود ورود کارشناسی های مربوطه به موضوع در دولت های مختلف جای خالی تحقق مطالبات اهالی علیشروان و شوهان در نیل به بخش همچنان خالی است.رایزنی های نگارنده نشان می دهد بهانه های مطروحه نمی توانند توجیه پذبر باشد.صرف نظر از منضمات تاریخ دیروز،امروز و گذشتۀ ایل بزرگ علیشروان و ایل بزرگ شوهان که هریک به استناد سرگذشتشان ادله ای بر اساس علم قابل طرح به جهت تحقق خواست اکثریت مردم آن هاست،اینک به استحضار می رساند تشکیل۲بخش علیشروان و شوهان جزو ضرورت های اجتماعی،سیاسی و اقتصادی است که چکونگی آن را می توان در علم نهفته در دل متضمات تاریخی آنها یافت.دراین گونه شرایط،حاکمیت با فاکتور علم،همانند یک قاضی می بایست تصمیم گیری کند.گاهی از۳فاکتور قضاوت سند و شاهد ممکن است در دسترس نباشد یا نه اصولاً پرونده ای فاقد این۲اعتبار باشد آیا قاضی نمی بایست به علم خود استناد و دادرسی کند؟این که در تشکیل بخش شوهان،اولویت ها را چگونه پازل یابی کرد وظیفۀ حاکمیت است و این که در تشکیل بخش علیشروان که هم اینک نقش مکمل را ایفا می کند خلاءها را چگونه می بایست پر کرد وظیفۀ حاکمیت است.ازهمین رو باتوجه به انتظارات مردم این۲ایل صاحب نام به نظر شایسته است در تشکیل۲بخش علیشروان و شوهان اقداماتی عملی از طرف حاکمیت دراستان نظاره گر باشیم .