ترامپ بر می گردد؟

گاهگاه و گاه و بی گاه که رسانه های منطقه و جهان به ویژه آن جا یعنی ایالات متحده آمریکا را مرور می کنم،آن چه را که می توان به مثابه یک پروپوزال proposal در حاکمیت ها ارائه کرد،یک پیش پرده از یک نمایش prelude to a show است.این نمایش را می توان یک مستند هم نامید،منتهی با این تفاوت که داستان های نمایشی یا نمایشنامه های منتسب this play is attribated to معمولا از اتفاق یا رخداد گذشته فصل بندی می شوند.به عبارتی نمایشنامه نویس(dramatist)با تکیه بر رخدادی که عینیت یافته یا نه به استناد افسانه هائی که گذشتۀ بشر و ذهنیت خیال پردازانۀ او را صورت بخشیده اند،در قالب یک داستان یا یک dram جلوه خواهد داد.با وجودی که هر دو صحنۀ نمایشی این dram بخشی از واقعیات تجلی یافتۀ بشر است و طراح داستان یعنی نمایشنامه نویس dramatist تنها به صورت بندی مسئله پرداخته اما باز هم به دلیل روتوش های هنری او می توان اذعان کرد که خلق یک اثر نمایشی از یک داستان به نظر هوش برانه است.اما آن چه را هوش براته تر و تیزتر از این هستند،صحنه نگری از برش های واقعی است.صحنه ای است که گردانندۀ آن قصد اتفاق و رخدادش را کرده باشد و این همان تفاوتی می باشد گه اصلی است و قبلاً در سطری از سطور بالا گفته شد.خیلی راحت تر اگر بخواهم اشاره کنم باید گفت در شرایط فعلی،صحنه گردانان سیاست داخلی و حتی خارجی آمریکا در حال نمایش یک پیش پرده از یک داستان مستند هستند که وقوع و رخدادش به ماه های آینده موکول شده است.چرا چنین نمایشی سخت تر از مستندات گذشته است چون جامعۀ ایالات متحده به همین راحتی قابل پذیرش و اقناع نیست چه با منطق چه با غیر منطق.ظرف ماه های گذشته و در برداشتی که از گفتمان سیاسی the perception of political discourse قاعده مند در آمریکا به ویژه رسانه های مطرح این کشور به عمل آمده است؛دونالد ترامپ (Trump) در میان ۶ نامزد قابل طرح از فراکسیون جمهوری خواه Republican با فاصلۀ کم‌ و بیش،پیشران تر است.ما می دانیم هم اینک هم در کنگره و هم در سنای آمریکا،نمایندگان دو حزب با یک یا چند کرسی انگشت شمار از هم پیشی گرفته اند و این یعنی کسب ٱراء.جمهوری خواهان اگر بیش از دمکرات ها نباشد کمتر از آنان نیستند و این ناشی از قدرت برداشت سیاسی ملت ٱمریکاست.ترامپ Trump در دورۀ قبل نشان داد که عملاً یک تابع از نظم جهانی لیبرال liberal world order که پس از جنگ جهانی دوم سنسورسازی شده است می باشد.تفاوت او را می توان در ساختارشکنی هایش دید.شعار اول آمریکا در ابعاد سیاسی و امنیتی و سپس انقطاع رادیکالیسم حاکم بر روابط دولت ها به ویژه قدرت های جهان است.اما به باور گردانندگان صحنۀ سیاسی آمریکا،ترامپ با چنان رفتارهائی ساختارشکنانه هر چند غیر بنیادین باعث تُردگی قدرت هژمونی hegemony آمریکا در دنیا شد.به باور سیاستمداران آمریکا در دو حزب،تصمیمات Trump این کشور را در لبۀ ریسک های پر مخاطره قرار داد.از همین رو تصمیم گرفتند با و بدون آراء مردم،او را از صحنۀ سیاست دور کنند.اما چرا نوانستند برای همیشه دونالد ترامپ را حذف کنند و از متن به حاشیه برانند؟پرسشی است که پاسخ آن را می بایستی تنها در متن جامعۀ ایالات متحده جست.آیا پایگاه مردمی ترامپ همچنان در همان سطح است که پیشتر با همان به قدرت رسید؟یا نه اصولاً دونالد ترامپ با چابکی و چانه زنی توانسته است همراه با امواج سیاسی زیک زاک حرکت کند؟به نظر و بر اساس افکارسنجی هائی که در معتبرترین مؤسسات و رسانه ها مطرح است،ترامپ بر اساس این دو برداشت توانسته است همچنان در صحنۀ سیاست آمریکا قدرتمند نشان دهد.با این حال و پس از گماشتن اقای جو بایدن به ریاست جمهوری آمریکا،گردانندگان سیاست های کلان ایالات متحده نشان دادند با بایدن امکان بازگشت آمریکا به نقطۀ پیش از ترامپ ممکن تر است.یکی از دلایل آن،ویژگی های سنی بایدن است که قطعاً یک آرامش به ذهن جامعۀ آمریکا باز خواهد گرداند.دوم این که به باور نظریه پردازان آمریکا و جهان،تجربه ای که بایدن در ادارۀ کشور و روابط بین الملل دارد،ترامپ فاقد آن بود.اما با توجه به شرایط نوپای داخل و خارج آمریکا،آن چه را که جو بایدن در سیاست های خود به عنوان یک دمکرات نشان داد اِعمال تغییر و اصلاح در کلیت ساختارهای سیاسی آمریکا بوده است.او با سرعتی هر چند کندتر از ترامپ از اتحادیۀ اروپا فاصله گرفت و با همان سرعت به انگلیس نزدیک تر شد.روندی که Trump در حال پیگیری بود و….تا به امروز که صحنۀ سیاسی آمریکا از امکان بازگشت ترامپ به قدرت خبر می دهد Trump is coming back ..آیا او واقعاً به قدرت باز خواهد گشت؟در حال حاضر می توان به صورت قطعی پاسخ داد که هم اینک صحنه گردانان آمریکا یا همان نمایش نامه نویسان که به نظر بیشتر مستند ساز هستند نشان می دهند در حال سنجش افکار عمومی می باشند.بگیر و ببندهائی که در هفته های گذشته علیه Trump در حال اتفاق است به نظر غیر عادی است،هر چند بخشی از آن به مثابه مچ گیری های فراکسیون های رقیب علیه هم است و برخی دیگر از سمت رسانه های غیر وابسته در حال طرح است اما کلیت این صحنه با این حجم از اتهام و تعرض به نظر غیر عادی است.