چیدمان هسته ای جهان، دستخوش تغییر؛ آیا با پاکستان مذاکره خواهد شد؟

همان گونه که اشاره شده جهان پساجنگ دوم The world after World War II روند تازه ای از زیست بشر در ابعاد سیاسی،حقوقی،اقتصادی و اجتماعی Economic and social به خود گرفت.تغییر و اصلاح در زندگی انسان ها ابتدا در شکل حقوقی آن نمود پیدا کرد.این تغییرات و این روند اصلاح طلبانه Reformers بشر به حدی جدی نشان داد که در نهایت کشورهای پایه گذار و مؤسس سازمان ملل متحد Founder of the United Nations به مانند ایران،آمریکا،روسیه و در مجموع ۴۷ حکمرانی دیگر توانستند اساسنامه این ساختار را که اینک نقشۀ راه چگونگی زندگی انسان ها است،را تدوین و تصویب کنند.همۀ اعضای مؤسس ملل متحد پذیرفتند که ۵ کشور با عنوان حقوقی اعضای دائم شورای امنیت Security Council تشکیل و در کنار اعضای غیر دائم بر کلیت اجرای منشور نظارت کنند.اعضای دائم را می توان اینک به مضمونی مدعی العموم سیاسی و حقوقی ۱۹۳ کشور عضو قانونی سازمان ملل متحد،دانست.این قدرت بین المللی را اساسنامه سازمان ملل United Nations Charter به آن ها واگذار کرده تا با تکیه بر آن بتوان هر گونه علائم خطر که امکان نابودی در آن دیده شود،را دور ساخت.پس از دو نبرد بین المللی که همان جنگ جهانی اول و دوم بوده،به رهبری اندیشه های بسیار مخاطره آمیز رادیکالیسم در آن مقطع،زندگی انسان ها در هاله ای از تاریکی فرو رفت به همین رو باید چاره ای جست و…اینک کشورهایی پس از نیم قرن جستجو و به بهانه هایی مختلف توانسته اند به سلاح هسته ای دست یابند که مرگبارترین ابزار در زندگی همۀ موجودات Creatures در این برهه است.در حال حاضر کشورهای فرانسه،آمریکا،روسیه،چین،هند،پاکستان،انگلستان و کره شمالی در کمپ دارندگان سلاح هسته ای Nuclear weapons holders قرار گرفته اند.آن چه که عامل نگرانی ها است برانگیختگی حس رقابت در دستیابی کشورهایی به این نوع سلاح مرگبار است.بسیاری از ستیزه جویان بر سلاح هسته ای Anti-nuclear weapons همواره بر دست یابی همۀ کشورهای جهان به یک منشور به جهت جلوگیری و در نهایت محو این گونه سلاح ها از کرۀ زمین،تأکید و همچنان به تلاش های حقوقی و سیاسی خود ادامه می دهند.اینک نخستین زمزمه های ورود اعضایی دائم از شورای امنیت به جهت  مهار،کنترل و در نهایت خلع سلاح هسته ای Nuclear disarmament به گوش می رسد.آقای دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا در هفتۀ جاری در تازه ترین اظهار نظر دربارۀ خطر سلاح هسته ای و ضرورت مهار آن به عبارتی گفته است که مذاکرات واشنگتن-تهران بر سر برنامه هسته ای-تنها مختص ایران-نیست.کشورهایی هستند که نباید سلاح هسته ای در اختیار داشته باشند که با آن ها نیز وارد گفت و گو خواهیم شد.به نظر منظور رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا،ورود کاخ سفید و شاید اعضائی دیگر از شورای امنیت به گفت و گو با پاکستان و هند و احتمالاً ادامه مذاکرات با کره شمالی North Korea است.همان گونه که پیشتر اشاره شد رییس جمهور آمریکا پایۀ سیاست خارجی خود را تلاش برای صلح Strive for peace نهاده است به طوری که آدمی در این اندیشه است که شاید آقای دونالد ترامپ این بار به دنبال دستیابی به جایزۀ نوبل Nobel Peace Prize نیز باشد.دونالد ترامپ در اظهارات هفتۀ جاری خود دربارۀ تهران بر راه حل گفت و گو تأکید کرده که نشان می دهد موضوع پیچیده ای نیست.به نظر می رسد مذاکرات مستقیم می تواند بسیاری از سوء تفاهم ها در دستیابی سریع تر دو طرف به راه حل مسالمت آمیز Peaceful solution کمک کند.ضمن این که مذاکرات بی واسطه قطعاً جنگ طلبان و عوامل تحریک به آن از جمله برخی کشورها را به حاشیه خواهد راند،از همین رو لازم است پس از  عادی شدن روند مذاکرات،دو‌ طرف به صورتی مستقیم Direct negotiations حرف های خود را راحت تر بیان کنند.مواضع اخیر کاخ سفید و سیگنال تازۀ آقای دونالد ترامپ نشان می دهد که آمریکا برای ورود به گفت و گوهای هسته ای با پاکستان و هند و…در حال زمینه سازی groundwork است و این یعنی تعامل هسته ای تنها به تهران محدود نمی شود زیرا موضع اخیر رئیس جمهور آمریکا که در آن بیان کرد[برخی کشورها نباید سلاح هسته ای در اختیار داشته باشند /They should not possess nuclear weapons.) برآیندی غیر از این با چاشنی یکی دو عضو دیگر از کمپ دارندگان سلاح اتم‌ی،نشان نمی دهد. ]اینک با این پرسش راهبردی در روابط بین المللی همراه خواهیم بود که آیا دور پسا مذاکرات تهران که به نظر منجر به تفاهم understanding خواهد شد به ایستگاه پاکستان و…خواهد رسید؟پاسخ اما می توان  به واکنش ها در روزهای آینده جست.The reaction of the coming days.هفتۀ آینده مذاکرات تهران-واشنگتن در مسقط شروع خواهد شد که هدف از آن رفع سوء تفاهم هاست.توپ در زمین هر کجای طرف ها باشد اینک فرصت مناسبی است برای تحقق یک دیپلماسی مترقی Progressive diplomacy.