ایران و مصر؛ دو اَبَر موزه

چندی قبل یکی از همکلاسی های دوران دبستان که اکنون به عنوان یک شهروند در اروپا، سرپرستار یکی از بیمارستان های آن جاست،عکسی از سفرش به مصر و بازدید از اَبَر موزۀ اهرام در حوالی قاهره فرستاد.خیلی جذاب و به ذات کلمه باشکوه و شگفت انگیر بود که چگونه این قطعات سنگ را در هزاره هائی از گردش زمان روی هم انباشته اند تا اینک با این جلوه از اشکال هندسی هرمی خودنمائی کنند و به مثابه یکی از سازه های بشری در ترازی از عجایب طبقه بندی شوند.در گذر از برهه های زمانی مختلف،در تهایت به مصر و ایران به عنوان دو کهن دیار بزرگ بلکه دو اَبَر موزۀ دنیا منضم به نخستین معماری های انسان خواهیم رسید.همان طوری که باستان شناسان،مصر Egypt را تمدن مدرن هزاره ها نامیده اند؛ایران نیز چنین است.اینک می توان مصر باستان Ancient Egypt را هم سو و هم سود ایران باستان Ancient Iran دانست.این دو کشور متمدن The civized countrios وجه تشابه های فراوانی دارند.منظور تشابه در روابط مدرن modern relationships ملت ها Relations between است.از جمله وجوه تشابه هر دو ملت را می توان در ضمائم یونسکو UNECO یعنی سازمان علمی-فرهنگی ملل متحد اشاره The united nations Educational Scientfic and cultural organicotion و جستجو کرد.پروپوزال داده های این دو کهن دیار به جامعۀ بشری،روابط امروزی ملل را به چالش challenges relationships خواهد کشید.در درون خود این دو قلمرو Two worlds که در بُرش هائی از سرگذشت خود با آن رو به رو شده اند،چالش هائی هست که برای دستیابی به حقیقت رخدادها در گذر زمان نیازمند تأنی و تأمل بیشتر و واقع بینانه تر است.چگونه آن تراز از حاکمیت ها How is the style of governance در مفهوم ساختارسازی عینیت تمدن بشر به جای پیشران ملل proalsion of nations اینک در این سطح و در این طبقه به مثابه ملل در حال نموّ یا در حال توسعه Developing شناخته می شوند؟چگونگی این صحنۀ دردناک و تأسف بار از این دو قلمرو عریق و اصیل را می بایستی در پس لایه های حهش زای ترقی و توسعۀ سایر ملل جست و گرنه چگونه یک انسان به عبارتی اولیه توانسته بر اساس رشد فکری و بلوغ خِرَد خود چنان ترکه ای برای وراثی که ما باشیم به جا گذارد اما بشر امروز در نگاه به این اَبَرموزه ها به مثابه عجایب صُنع انسان آن را می شناسند.اینک دربارۀ علل ظهور این طبقه بندی ها و این فاصله ها به نظر theorists نظریه پردازان،محتوائی تر به دور دست های سرگذشت این دو ملت عریق نگاه کنند و….تا این که به امروز رسیده ایم که دردناک تر از این صحنه،فاصله گیری بیش از پیش ملت بزرگ ایران و مصر از هم است.متأسفانه این دو ملت در نتیجۀ سیاست هائی اینک همدیگر را فراموش کرده اند.به عبارتی عده ای کفۀ بزرگ هم سودی این دو ملت را قربانی کرده اند.اینک روابط دو ملت Relations between nations می بایستی بی واسطه یعنی without intermedia به هم‌ گره بخورد.مردم ایران به ویژه ۶ میلیون هم وطن عزیز و شریف خارج از کشور می بایستی به چنین اهمیتی توجه کنند.مصر در بین جامعۀ عرب و غیر عرب همواره مورد توجه قرار دارد.هر گونه چالش با آن ملت به مثابه دهن کجی به کشورها در عنوان ملت ها به حساب خواهد آمد.از همین رو به جهت از سرگیری روابط این دو کشور که در حقیقت دو اَبَر موزه در سطح جهان هستند،دو ملت بی واسطه پیش قدم شوند.در داخل ایران و همین طور در خارج،شخصیت هائی هستند که صاحب اندیشه اند و می توانند از طریق رایزنی به هموار سازی روابط این دو ملت بزرگ ورود پیدا کنند.