در دایرۀ محض مذاکره؛ کم رنگ (ی) کره شمالی در سیاست ترامپ، پالس قابل توجهی است

در ۲۱ روز گذشته یعنی از لحظۀ ورود مجدد آقای دونالد ترامپ که به کاخ سفید می گذرد،رئیس جمهور آمریکا در اظهاراتی که طی همین بازه زمانی با رسانه ها در میان گذاشته است،اظهار داشته که ایران از جمله کشورهای منطقه است که خواهان صلح peace است.او همچنین بر علاقه مندی خود جهت رونق همۀ کشورها تأکید کرده و اظهار داشته که برای منطقه خواهان صلح هستیم.او مردم ایران را زیبا و‌ سخت کوش دانسته و گفته که واقعاً دوست نداشتم فرمان خود را امضاء کنم،اصولاً امیدوارم نیاز نباشد از آن استفاده کنیم.دونالد ترامپ علاقه مندی خود را به برقراری روابط خوب با تهران بیان کرده و گفت که حاضر است در تهران با همتای خود-مسعود پزشکیان-گفت و گو کند.او تأکید کرد که من آرزوی موفقیت برای ایران دارم.با این طرز بیان رئیس جمهور آمریکا در حقیقت دورنمای قدم اول سیاست های کاخ سفید در ازای تهران به طور رسمی سازنده نشان داده است.با وجود پالس از هر دو طرف یا یکی از طرف های درگیر،معمولاً کشورها حتی در حین جنگ هم به صورت مستقیم یا با مشارکت طرف سوم،روند مذاکرات خود را متوقف نمی کنند.بر مبنای این موضوع،آقای دونالد ترامپ با ادبیات سیاسی نونمود خود به نظر فرصت گفت و گو را با تهران باز گذاشت Opportunity for open dialogue.در این میان نیز آقای مسعود پزشکیان که اصولاً شیرازه سیاست و تصمیمات کلی در چنین شرایطی از زبان وی شنیده می شود،پیشتر،علاقه مندی تهران برای ورود به گفت و گو با واشنگتن را بیان کرده است.در این مقطع به نظر می رسد رییس جمهور آمریکا رابطه ای از یک معادلۀ کاملاً حساب شده A relation of a completely calculated equation در چالش فعلی تهران-واشنگتن به وجود آورد و گفت که در امضای فرمان خود علیه  تهران مردد بودم.ترامپ با این موضع گیری نشان می دهد تأثیر سلب این فرمان در شرایط فعلی به میزان صد در صد نخواهد بود.او همچنین بر عزم واشنگتن و تهران برای برقراری صلح در منطقه تأکید کرد و گفته خواهان رونق همۀ کشورها است و حاضر است با همتای خود در ایران مذاکره کند.با این موضع رئیس جمهور آمریکا،فرصت رفع هر گونه چالش Resolve any challenge فی ما بین دو‌ طرف بیشتر در کفۀ رفع موانع در مهار تنش در روابط دو جانبه نشان می دهد.برخی تحلیلگران در ارتباط با نقض برجام Joint Comprehensive Plan of Action از جانب واشنگتن در دورۀ نخست ریاست جمهوری دونالد ترامپ به مثابه یک آویزۀ قابل استناد می دانند که باید به اینان یادآوری کردکه طرح ترامپ برای مذاکرات مجدد،فرصتی برای حذف یا کاهش داده هایی است که مدام از آن سخن به میان می آمد.چرا از این فرصت استفاده نشد؟آقای ترامپ نیز نسبت به متن اولیه ایراد داشت،هر چند کمتر متن یا پیوست حقوقی دو‌ یا چند جانبه عاری از نقص و عیب است.به باور نگارنده،در آن کارزار حقوقی campaign،ترامپ بیشتر به دنبال به چالش کشیدن رقبای خود در داخل آمریکا و نیز سایر قدرت های حاضر در مذاکرات بود تا تهران.از همین رو از این فرصت می‌شد برداشت های بیشتری به عمل آورد و نتایج سازنده تری کسب کرد.از سویی پیشتر اشاره شد هر گاه یک یا دو یا چند کشور برای سالیان در بیان مواضع خود نسبت به هم از سخت ترین واژه ها در روابط سیاسی دو جانبه مثل عبارت (دشمن) استفاده می کنند،طبق استانداردهای حقوقی منضم در روابط بین الملل تعریف خاص خود را خواهد داشت لذا نتایج قانونی الزام آوری برای آنان به بار خواهد داشت.به کارگیری رسمی ادبیات (دشمن) the enemy در روابط کشورها و بی احترامی یک یا دو طرف این معادلۀ سیاسی به یکی از نمادهای ملی یک یا دو  طرف مقابل یعنی کاربردی شدن خصمانه ترین سیاست The most hostile policy علیه همدیگر است و لذا می تواند الزامات حقوقی همراه داشته باشد.از همین رو هر یک از کشورها که در چنین مانفیست (ی) قرار گرفته باشند،نمی بایستی انتظاری غیر از نتایج هم سطح با این سیاست یا رفتار خصمانه داشته باشند.بنا بر این دو خصم تحت هر شرایطی نمی بایستی روابط خود را بدون توقف در نقطۀ آسیب point of damage حفظ کنند زیرا چنین سیاستی جز آسیب افزایی به بار نخواهد داشت.به باور نگارنده اینک دورنمای Solve the challenge کاهش تنش Reduce tension در منطقه به ویژه در روابط بین تهران-واشنگتن بیش از هر زمان دیگر به وجود آمده است.سیاست چانه زنی bargaining و چابک می تواند منجر به معادله ای متوازن در مسیر گفت و گو و در نهایت امضای یک توافق دو یا چند جانبه شود.در این میان و در شرایط پیش رو دقیقاً در جریان مذاکرات،این بار واشنگتن سیاست مماشات بیشتری نسبت به اروپا از خود نشان خواهد داد More appeasement policy و علت آن را نیز می توان در رفتار کاخ سفید نسبت به قارۀ سبز جست.برای گریز از فشار اروپا به نظر در این میان ملحقات متن برجام که پیشتر کشورهای آلمان،فرانسه و انگلیس در مذاکرات قبل پای آن را امضاء کرده اند،ورژن حقوقی بسیار قابل استنادی است Quotable invoice.صرف نظر از مطالبات اکثریت ملت ایران از حکمرانی که مثل همه جای دنیا طبیعی است،آن چه که مطرح شد برداشت نگارنده در ارتباط با تحولات منطقه است که به مانند سایر رفقا در داخل یا خارج از مملکت ارائه شده است.آن چه که در حال حاضر بسیار ضروری است درک‌ درست از تحولات است.ترامپ بر خلاف دورۀ نخست ریاست جمهوری اش در ارتباط با کره شمالی موضع گیری نکرده بلکه اصولاً در سیاست های وی تا به این لحظه کم یا بی رنگ نشان داده که بیانگر یک دگراندیشی در مواضع کاخ سفید در دورۀ دوم حکمرانی او است و این می تواند نسبت به شرایط مشابه (از نگاه محض مذاکره و نتایج آن و نه چیز دیگر) پالس سازنده و قابل توجهی تلقی کرد.جزئیات چنین سیاستی در یاداشت بعدی مطرح خواهد شد.