در این روز ها

در این روزها ار دو دهۀ قبل،تب و تاب جنگ آمریکا و متحدانش علیه حاکمیت مطلق”صدام حسین”در عراق به اوج خود رسید.آخرین تلاش ها برای حل مسالمت آمیز بحران را امیر قطر با سفر به بغداد و نشست چند ساعته با صدام به عمل آورد تا شاید مانع از خون ریزی های بیشتر شود.او با این پیام واضح به بغداد سفر کرد که در صورت کناره گیری صدام از قدرت،حمله نظامی متوقف و تحولات در عراق بر اساس شرایط تازه شکل خواهد گرفت.اما غرور یا نادانی یا اندیشه ای که پشت آن بود،او نپذیرفت و آژیر قرمز یعنی آغاز جنگ در عراق به صدا درآمد.در این میان ژنرال”حُسنی مبارک”به عنوان یک پیام نصیحت به صدام حسین خطاب به او گفت(…این جنگ اسب سواری و سان دیدن در برابر رژۀ سربازان نیست،پسر مراقب باشید آتش این جنگ با استارت اَبر قدرت ها شعله ور خواهد شد و…).اما صدام خطاب به منتقدان گفت(…شما را در دیواره های بغداد نابود خواهیم کرد و…).این اشارۀ صدام حسین به این معنا بود که تله های دفاعی ارتش او نه در دیواره های عراق بلکه در حوالی بغداد چیده شده است.او بعد از سقوط فرودگاه بغداد گفت که کار خیانتکاران بود و این در حالی است که واحدهائی از گارد ریاست جمهوری عراق مستقر در فرودگاه بغداد با سلاح هائی پیشرفته از بین رفت.اما هر چه بود این جنگ ۳۷ روز بیشتر طول نکشید تا نخستین واحدهای نظامی ارتش آمریکا به”ساحه التحریر”رسیدند و صدام حسین به مخفی گاه های خود نقل مکان داد و عملیات جستجو برای یافتن او آغاز شد.پیش از بازداشت،بیشتر ترددهای او در متطقۀ الاعظمیه و الکاظمیه ثبت شده با لباس مبدل صورت می گرفت تا این که مخفیگاه اصلی او در مزرعه ای در حوالی العوجه،زادگاهش در چند ده کیلومتری تکریت مرکز استان صلاح الدین توسط یکی از همراهانش لو رفت و او بازداشت شد و…باقی ماجرا.پس از مرگ او،اعضای خانواده اش و همراهان سالیان دراز حکمرانی اش به بیان اشتباهات صدام حسین پرداختند.اسناد نشان داده که دستگاه امنیت به ویژه استخبارات و شبه نظامیان وابسته به حاکمیت او برای سرکوب مخالفت ها از هر سطح از جمله نگارش،بیان یا مسلحانه که در نتیجۀ سیاست های حاکمیت او شکل گرفته بود از هیچ ابزاری از جمله سخت ترین شکنجه ها به ویژه تجاوز جنسی مخصوصاً به اعضای خانوادۀ فرد مخالف دریغ نمی کردند،یعنی بر نتافتن یک مخالف را به این شکل از وحشی گری ها نشان می دادند.جالب است بدانیم که در برخی رسانه ها و بر خلاف اظهارات برخی اعضای خانوادۀ صدام،این گونه سخت گیری ها را به اقتضای شرایط عراق توجیه پذیر می دانستند!!.چرا؟کدام دین و قانون به تعدادی افراد حاکم بر یک کشور که در آن نژادهای مختلفی می زیسته است چنین اقتضائی را توجیه پذیر می داند.؟جالب است در روز “نقاضات”یا همان محاکمۀ قضائی،صدام حسین به قرآن یعنی یک سند الهی که در آن رحمان و رحیم معیار زیست بشر بر شمرده است،پناه می برد.کجای این سند به چنین حکمرانانی اجازه می دهد پس از سلب هویت و دارائی هایشان،هزاران نفر را به طرز شگفت آوری از کشور اخراج کنند؟.یا در کجای اسناد الهی یا محدودۀ فکری بشر اجازه داده می شود به بهاتۀ ورود نظامیان بیگانه به خاک کشور،با سم و مواد شیمیائی،جان مردم خود را آن چنان که نقل می کنند،در معرض مرگ بلکه به کام مرگ بفرستند؟چندی قبل که برای تماشای دیدنی های کردستان رفته بودم در مسیر نقطۀ صفر مرزی چشم ما که به حلبچه افتاد ابتدا به خاطر فاصلۀ زیاد،گمان کردیم با دریاچه ای از قیر رو به رو شده ایم.بعد که به اتفاق و همراه با خودرو نزدیک تر شدیم از اهالی پُرس و جو کردیم که گفتند این حلبچه است.یک شهر کاملاً سوخته در دل کوهستان.کجای این حکمرانی را می توان ضمیردار و با شرافت دانست؟متأسفانه دیده شده و می شود که برخی رسانه ها،حملۀ به عراق را که به چند بهانه رخ داد توجیه ناپذیر می دانسته و می دانند.برخی می گویند یکی از بهانه ها تحقق آزادی و دمکراسی بوده که این کشور را در مقاطعی به بن بست کشانده است.فرض بر این که علت حمله به عراق برای دمکراتیزه سازی (Democratization)این کشور بوده باشد و اصولاً یکی از اَدله ها هم بود،آیا کشورهای متحد موظف به پذیراندن یا رد آن توسط این ملت اند.؟آیا کشورهای منطقه برای پذیرش چنین تغییری آماده بودند؟و آیا با این دگرگونی،ساز و گاری پیدا می کرده اند؟آیا حاکمیت جدید عراق که از پس از صدام حسین،به قدرت رأی مردم،محترمانه و جوانمردانه بر مسند نشستند،درک درستی از معنای حکمرانی داشته اند؟یا نه بین مدیریت کلان مملکت و حق تنخواه مالی یک گروه معارض امکان تشخیص نداشته اند؟یکی از نخست وزیران عراق با اشاره به خرید بمب افکن های f-16 از آمریکا در بیان عدم ضرورت چنین تصمیمی می گوید:در سفر به یک کشور عربی پیرامون این موضوع به نخست وزیر آن کشور که رابطۀ خوبی با آمریکا دارد گفتم که آقا این ها هواپیمای f-16 می خواهند به ما قالب کنند که برای نگهداری آن هم باید پول داد.و….بعد می گوید نخست وزیر ٱن کشور در تأیید صحبت هایم گفت:آری والله ما هم از این هواپیماها از تیپ f-18 داریم و…).نخست وزیر عراق با این اشارۀ خود که در مصاحبه ای در بغداد بیان کرد می خواسته بگوید،ببینید سیاست و تصمیم ما در رد این معامله نخست وزیر فلان کشور هم تأیید کرد …..اما آنالیز و حقیقت پاسخ نخست وزیر فلان کشور به نخست وزیر عراق می تواند به این معنی هم باشد که اگر شما f-16 خریده اید ما قبلاً نسل برتر آن ها یعنی f-18 را خریده ایم.سلیس تر این که فلانی ما یک قدم از شما جلوتریم..پس یک حکمران که مسؤولیت کلان یک مملکت را بر عهده دارد می بایستی شب و روز بر چگونگی سیاست های بین المللی و منطقه ای تمرکز کند و از هر فرصتی به مصلحت ملت خود به ویژه برای رفاه تک تک افراد جامعه به دور از خواب آلودگی و خوش خیالی تصمیم گیری کند.همۀ این سیاست ها هم راهی جز رضایت و همراهی اکثریت افراد جامعه داخل یا خارج از کشور ندارد.امیدوارم ملت عراق قدر فرصت ها را بدانند .