اولویت با سفرۀ مردم است

حوالی ساعت ۲ بامداد بود که خسته از اتاق مونیتورینگ خبر بیرون آمده و در محوطۀ صدا و سیما به هوایِ هوایِ تازه تر،قدم زنان به چگونگی پیش آمدهای بعدی Next events کمی به فکر فرو رفتم.خبرهای جنگ آمریکا به رهبری آقای”جورج دبلیو بوش”george w.Bush علیه”صدام حسین”suddam Hussein را به موازات رسانه های پُر آوازه و مطرح دنیا مثل BBC،الجزیره،العربیه و رسانه هائی ویژه،چنین جنگی را کار می کردم و علت حضورم در این رسانه را همان موقع اعلام کردم که به خاطر و احترام مردم است چون شرایط حساس و دلهره آور بود،دیدم مدیر کل وقت صدا و سیما که بیدار بود آمد و ضمن احوال پرسی دربارۀ شرایط پیش آمده به گپ و گفت پرداختیم.همان موقع دربارۀ اهمیت و چگونگی خبر در این رسانه توصیه کردم که باید از سطحی نگری ها دوری جست.روز بعد هم با همکارم در یک رسانۀ آمریکائی مستقر در بغداد ترتیب مصاحبه ای را دادم که خبرنگار آسوشیتدپرس Associated press بود.البته در دیدارهای بعد با برخی دیگر از مسؤولان ارشدتر از جمله گفتم باید ایران صفحه ای نو با آمریکا را باز کند.اینک منطقه رویکرد تازه ای به خود گرفته است و این یعنی یک فرصتی برای حل سوء تفاهم چند دهه یا گره هایی است که می توان خیلی راحت باز کرد.دو ملت ایران و آمریکا مردمانی در طراز اول درک حقایق هستند و نمی بایستی به خاطر حوادثی یا سیاست هائی هر چند تلخ برای همیشه خود را در گرداب تلخی ها حفظ کرده و اصولاً مایۀ تأسف است که رهگشائی ها pathfinder یا برون رفت ها Exit را به طور کلی از خاطرۀ سیاست ها،برنامه ریزی ها و تصمیم ها پاک کرد.این توصیه ها در نتیجۀ مطالعه و مرور صفحات سرگذشت روابط ملت هاست.در هیچ جای دنیا قفل و بست شدن در گفت و گو conversation برای همیشه تجربه یافته نیست.همین الان میان چین و آمریکا که به خاطر اِعمال تعرفۀ گمرکی علیه کالاهای همدیگر سالانه میلیاردها دلار بر یکدیگر زیان تحمیل می کنند باز هم مذاکرات و آمد و شدها وجود دارد.این یعنی قبلاً نیز در ارتباط با اهمیت ها و ضرورت هائی که ملت شریف ایران به ویژه ۶ میلیون ایرانی اصیل خارج از کشور به یک زندگی در خور شأنی خواهد رساند گفته شده است.این که در سایه سار این و آن،شبهه و گمانه ها بین دو طرف را برطرف کرد را نمی بایستی برای همیشه تصور کرد.بی تردید بین آمریکا و ایران مشارکت ها و مشترکاتی قابل احصاء وجود دارد که می توان به کمک شخصیت هائی در داخل یا خارج از کشور بر آمار این همفکری ها افزود.در این برهه از روابط ملل،آن چه را که اهمیت دار نشان می دهد،چابکی تصمیم هاست.نباید انتظار داشت پس از توافق برجام Agreement Jcpoa یا همان joint comprehensive plan of Action بین آمریکا و غرب با این مملکت رابطه ای ثابت و آسوده خاطری برقرار می شود.این برداشت در سیاست خارجی خود یک تهدید است و البته نه فقط با غرب حتی با آن چه را دوست و برادر می خوانید.به عنوان یک تجربۀ علم آموز سیاست خارجی کشورها در این برهه آن چه را که به مثابه فاکتور تصمیم گیران است،منافع است که در نهایت می بایستی در جیب ملت ها سرازیر کرد و قطعاً در سفرۀ آنان یعنی تک تک ۸۵ میلیون شهروند داخل و خارج از کشور دیده شود.بعضی ها از امکان نبود معیشت بدون ناو جنگی مطالبی را بیان کرده اند که من به آنان عرض می کنم این سیاست یا این برداشت در این عصر اشتباه محض است.در جائی دیگر فردی نسبت به اعتراض سایرین به واگذاری یا واگذار نکردن شاسی بلند به برخی ها معترض بلکه می گوید-مگر لکسوس داده اند-شما نمی توانید در شرایطی که در نتیجۀ گفتار و سیاست هایتان،بیشتر مردم در مضیقه هستند و جملگی بر این حقیقت تأکید دارند،دم از واگذاری لکسوس بزنید.زمانی می توانید لکسوس بلکه تیپ و مدل بالاتری را سوار شوید که با گره گشایی از مشکلات موجود حداقل ایده پردازی کرده باشید.دلار را در سطح معقولی همسان با سطح مشکلات نگه می داشتید یا صادرات خود را نه با قیمت داخل بلکه به قیمت تولید یا عرضه در کشور مقصد تحقق می بخشیدید.از همین رو باید لحظه به لحظه برای برون رفت از شرایط خاص مملکت چشم ها را بر روی حقایق باز کرد.شما که چشم به لکسوس دوخته اید چنان چه حلقۀ تنگناهای اقتصادی مملکت که پیشامد آن در نهایت متوجه سفرۀ مردم است بتوانید آن را با طرح علمی و سیاست خردمندانه بشکنید و رفاه و آسوده خاطری جامعه را محقق سازید حق دارید از مدل های بالاتر از لکسوس بهره مند شوید.قبلاً در ارتباط با سیاست خارجی و همراهی نکردن بخش های اهمیت دار ٱن با واقعیات متعارف در روابط بین الملل اشاره ای شد.اصل اقناع دو طرف مذاکره برعهدۀ مسؤول گفت و گوهاست که متأسفانه گروه مربوطه خیلی راحت از کنار آن گذشته است.امیدواریم در این شرایط با تغییر و اصلاح عماسلف به واقعیات نزدیک تر شد چرا که اصل بر منافع ملت ایران در داخل و خارج از کشور است.