الزام یارانه در کشورهای هم تراز

یادم هست همین که قانون توزیع مستقیم بخشی از درآمدهای مملکت یعنی یارانه نقدی cash subsidy در بین مردم مصوب شد.به عنوان یک روزنامه نگار مطلع بسیار خوشحال شدم.آن گاه که چک نخست و نمادین تحقق قانون یارانه را نیز امضاء کردم این شعف بیشتر شد.اصولاً خوشحالی ها از آن جهت بود که با توجه به شرایط حاکم بر سیستم اداری .قضایی و پارلمانی که بنا به اذعان نه بلکه بنا به اعتراف خود تصمیم گیران قوا معیوب هستند،امکان دسترسی مردمی که در کمتر رقابتی جهت تحقق آمال و آرزوهای خود.حضور دارند به حداقل چندر غاز دربافتی فراهم خواهد کرد.از آن پس ابن بخش بزرگ از جامعه حداقل نیک می دانند ماهانه x مبلغ برای آنان واریز خواهد شد.بسیاری از آنان از کارت بانکی خود که وجه نقد یارانه در آن انتقال می یافت در برخی از داد و ستدهای روزمره خود به مثابه یک پشتوانه گره گشا استفاده می‌کرده اند.اینک نیز.همچنین.یارانه نقدی با واکنش منفی برخی از اقتصاددانان و سیاستمداران که پس از تأنی در چگونگی طرح که همراه با مرور و بررسی عمل و عکس العمل action and reaction حاکمیت و جوامع در حال اجرای چنین فرایند ملی،صورت گرفت نتیجه گیری شد که چنین تصمیم گیری هایی کاملاً خردمندانه و موفقیت آمیز بوده است.این که یک طراح اقتصادی بعد از ۳ دهه از بسیاری از ناکامیابی ها در تحقق عدالت در تعببر روز دنیا به ویژه در توزیع ثروت در میان تک تک جامعه که مبنای اقتصاد کلان جهان World macroeconomics امروزی است باز هم به قصد بازگرداندن همان پروژه های غیر قابل اجرا Unrealizable project یا ایده های اقتصادی Economic idea بسیار درازمدت و هزینه بر به سلبیات و حاشیه های چنین طرح هایی اشاره و اصرار کنند به نظر می رسد چنین برداشت یا پروپوزالی proposal غیر واقع بینانه،غیر منصفانه و نا به روز است بلکه بعضاً حتی در ابعاد فراکسیون هایی سیاسی Political factions قابل درک نیست چرا که اهمیت موضوع در یک سطح راهبردی قابل طرح است.در یکی از شب های کاری نگارنده در اتاق مونیتورینگ خبر News monitoring room حوالی ساعت ۱۰/۲۰ دقبقه رئیس اسبق مرکز آمار ایران(در سمتی دیگر اقتصادی )با نگارنده تماس گرفت و ضمن چگونگی انعکاس خبرهایی از کلیت آمار اخبار رسانه محل کارم انتقاد کرد.اصولاً انتقادی و آمار مربوطه به نگارنده ربطی نداشت زیرا اصولی تر این که چارچوب طرح وظایف بنده خبر خارجی بود با این حال به وی گفتم(شما در ارائه آمار دقیقاً انگشت روی مسؤولیت پذیری ها و….بگذارید)اجرای پروژه های اقتصادی کلان Implementation of a macro economic project به طرفیت توزیع یارانه به تک تک شهروندان یک مملکت در هر کجای دنیا قطعاً به آمار و چرتکه زدن نیاز خواهد داشت.اما در هر طرحی به  این بزرگی لازم است ابتدا جامع تر به اجرا گذاشته شود تا ضریب خطاها مشخص شود .در تمام جهان همسو  همۀ شهروندان مملکت یارانه بگیر هستند و در آن شکی نیست اما قطعاً فاز تنفیذ آن به بررسی آمار دقیق تر Executive phase to accurate statistics آن منوط کرده إند.این آمار نشان خواهد داد کدام قشر از جامعه A segment of society که از رقابت های اقتصادی یا علمی به هر علت یا کنار کشیده اند یا کنارشان زده اند می بایستی بیشتر در کانون توجه چنین طرحی باشند.بعصی ها صندوق بین المللی پول International Monetary Fund را مسؤول اجرای این طرح می دانند و برخی برعکس این سازمان مالی جهانی را اهرم بازدارنده Inhibitor lever چنین پروژه ای می دانند.در پاسخ باید گفت بالاخره مکانیسم(های)مسیریابی بین المللی مثل همین سازمان ماهیت عمل آن ها خوب است یا بد؟اگر به قولی اوکی است پس چرا با پیوست خوردن مملکت به گروه ویژه اقدام مالی Financial Action Task Force که یک ساز و کار مسیریاب پولی که به اختصار FATF مطرح است،مخالفت می شود؟به نظر می رسد در کشورهای مختلف به ویژه توسعه یافته،صرف نظر از کیفیت اجرا اما بر اساس واقعیات جامعه و تحت هر شرایطی می بایستی چگونگی میزان پرداخت Payment amount یارانه ها یعنی افزایش مقدار واریزی ها برای اکثریت جامعه تمرکز کرد.حتی جریان های خارج از کشور و هم وطنان شریف و اصیل که هم اینک در سایر ممالک هستند در ارائه پروژه های خود به جهت بهبود وضع معیشت مردم Improving people’s living conditions بر پرداخت بلکه بر افرایش میزان یارانه نقدی تأکید کرده اند و این حقیقت را می توان در پروژه های هر یک جستجو کرد.از همین رو و بر اساس نتایج علمی موضوع که در کشورهای مختلف چنین پروژه ای به اجرا گذاشته اند اینک بهترین گزینه در رفع اندکی از سایه های فقر the shadow of poverty بر شمرده اند.برای مثال همین کشور پیرامون یعنی عراق.آیا این کشور و به طور مشخص ملت گرفتار آن از قبل و بعد از ۲۰۰۳ از منابع و ثروت هستی بخش خود بهره مند شده اند؟پاسخ آن قاطعانه هرگز.چند حاکمیت دیگر در عراق باید سقوط یا ظهور پیدا کند تا این ملت بتوانند از طعم فقر برهند و با بهره مندی از ثروت ملی خود own national wealth هرچند در بازه زمانی کوتاه با عزت نفس و در خور شأن زندگی کنند.امکان تحقق یک سیستم توزیع ثروت Wealth distribution system بدون نقص و عیب وجود ندارد این یک حقیقت است اما امکان کاهش آلام مردم با کاستن از ضریب خطای Error coefficient تصمیم گیری ها بر مبنای خرد جمعی collective wisdom وجود دارد.