لایحه ای که نباید؛ در صورت تصویب، رسانه وعده ها را پیگیری خواهد کرد

نمی دانم‌ شنیده اید یا خیر؟ که دولت چهاردهم لایحه ای bill برای تصویب، فرستاده که عصارۀ آن می شود، هر که را که محتوائی خلاف واقعیت منتشر کند، مجازات و… بقیۀ ماجرا. خلاف واقعیت یا همان که سال ها است تحت ظن نشر اکاذیب مطرح است. اکاذیب یعنی دروغ و آمیختگی (ش) با نشر می شود به عبارتی (دروغ پراکنی) spreading lies  اما به راستی مخاطبان این لایحه کدام فرد یا گروه یا جامعه است؟ پاسخ به آن کاملاً سلیس و مشخص است. همه به جز همان آن هائی که همیشه هستند. یعنی و گر نه تا الان شنیده اید یک مقام در هر سه قوا به خاطر وعده هائی که در شرح وظایف آن ها قید است، عمل نکرده باشند اما بازخواست یا مجازات شوند؟ شاید، به ندرت، اتفاقی و با اما و اگر آن هم‌ بعد از آن که پیام آن به متن جامعه برسد. بنا بر این طرح هر گونه محتوائی بدون عملی شدن در یک بازه زمانی مشخص دقیقاً مصداق نشر اکاذیب خواهد بود یا نه تعامل عناصر خودسر از حاکمیت با برخی افراد به بهانه هائی که‌ معمولاً دروغی بیش نیست چیزی غیر از نشر اکاذیب نخواهد بود. اتفاقاً چنین ادبیات (ی) تنها در این جا مصداقیت authenticity پیدا می کند زیرا نشر خبر خلاف واقع در صحنه ای ملموس هم آسیب پذیرتر هم پر هزینه تر نمود خواهد داشت. یک مقام در یک پروژه ملموس یا ناملموس Tangible or intangible project از جیب یا ذهن خود که هزینه نمی کند، هر چه هست ثروت ملی است. توصیه می شود این لایحه را پس بگیرند زیرا واقعاً یک تجربه بسیار سلب است. اینک هر گونه اسباب حصر را باید شکست بلکه به جای چنین طرح و لوایح در سیاست خارجی که متأسفانه عده ای بدون توجه به منافع ملی National interests و مصلحت اکثریت جامعه هر چه را جز در خیال تحقق نیافتنی است، به تصمیم گیران توصیه و بعضاً خودسرانه عملی کرده اند، دگراندیشی کرد، ادبیات (ی) را در سیاست خارجی رواج داده اند که در هیچ یک از مفاهیم و تعابیر منضم در روابط بین الملل International relations نبوده بلکه تنها در قاموس (چریکی) قابل بهره اند، به جای این گونه لوایح به بهبود ارزش پول ملی و به تبع اقتصاد مملکت که طرح بازتعریف The redefinition plan آن به حهت قدرت افزائی ریال، آماده است، بیاندیشند‌.