کنش های دیپلماتیک

با مطالعه چگونگی روابط دو کشور ایران و آمریکا می توان چکیدۀ پروپوزال proposal آن را با این نتیجه گیری پایان بخشید که روابط تهران و واشنگتن از دیرباز حتی از قبل از سال ۵۷ با چالش و چانه زنی Challenge and bargaining بعضاً تند و تیز Tendutiz همراه بوده است.اصولاً روابط خارجی آمریکا حتی با نزدبک ترین هم پیمانانش با دگرگونی در حاکمیت سیاسی در کاخ سفید Political governance in the White House و به تبع کنگره دستخوش تغییر می شود.این تغییر در مواردی با شکاف پر عمق و در بخش هایی دیگر کم ژرفاست.چنین دگراندیشی هایی Dissent در سیاست خارجی را می توان در برنامه فراکسیون های دوگانه یا چند گانه آیالات متحده جستجو کرد.یک بار از بازگشایی مرز آمریکا با مکزیک جهت ورود مهاجران خبر می دهند،بار دیگر با دیوارکشی دور و بر این دو کشور حصاربندی fencing سرسختانه ای به عمل می آورند.بنا بر این در دکترین که در مواردی کارتل های اقتصادی بزرگ Economic cartel محتواسازی می کنند عملاً توپ در زمین طرف مقابل انداخته می شود The ball is in the opponent’s field.یعنی در چنین شرایطی تصمیم گیری با مکزیکی هاست آنان با درک تغییر و تحول در کاخ سفید و کنگره می بایستی خود را با این پازل چینی جدید سیاسی آمریکا سازگار کنند.این سازگاری نتیجه ضعف در سیاست خارجی مکزیکی ها Mexico تلقی نمی شود بلکه از نگاه ملی و بین المللی یک برداشت ایجاب با عنوان چابکی Agility برنامه ها در سیاست خارجی مکزیکی ها تلقی می شود.درنتیجه موضوع رابطه با کشورهای توسعه یافته Developed countries و برند در جهان به مانند آمریکا آن چه که قابل درک و فهم است چابکی طرف مقابل است.در آمریکا دو‌ فراکسیون پایه چندین دهه است سرآمد سایر گروه ها Leader of other groups با منش های مختلف است.لگوی Lego فراکسیون دمکرات ها Donkey و جمهوری خواهان Elephant را به عنوان برند تابلوشناسه خود شناخته و مطرح کرده آند.در ارتباط با چرایی این لگوپردازی ها و علل آن در این یادداشت اشاره نمی کنم چرا که یا ریشه در یک صحنه سیاسی Political scene در گذشته دارد یا نه بر مبنای احترام آنان نسبت به موجودات مختلف نشان داده اند.هر چه هست به سایر کشورها ربطی ندارد.اما ادامه دار شدن این دو لگو را می توان در یک آنالیز کاملاً طبیعی به این چکیده از نتیجه گیری ها دست یافت که هر دو حزب به باورمندی گذشتگان خود احترام قائل هستند بلکه این منش را پذیرفته آند.در مقابل اما اینک مسؤولیت طرف های دیگر نسبت به چنین منش سیاسی پر محتواتر می طلبد.بنا بر این تصور کنیم با فردی در مقابل یک Elephant یا یک Donkey قرار گرفته باشد.این یک حقیقت است که در چنین حالتی توپ در زمین طرف مقابل تصور شود و این یعنی واکنش ها بستگی به کنش طرف رو در روست.اگر از این لگوپردازی های واقع بینانه در آمریکا بگذریم در سیاست خارجی،واشنگتن با وجود شرایط خاص حاکمیت آ نجا که اینک برای ملت های جهان شناخته شده به ویژه چهره ای بین المللی An international face در تراز نخستین هاست بارها از ایجاد یک خط ارتباط با تهران خبرداده اند.طبق پروتکل ها Protocols حداقل حاشیه های آن تهران می بایستی در واکنش به چنین کنشی یک دالان دیپلماتیک گشایش می کرده است اما متأسفانه چنین نشده است.صریح عرض کنم به هر علت چابکی دیده نشده است.به بهانه هایی از ارتباط فاصله گرفته شده است.ما باید بدانیم آمریکا عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد است The United States is a permanent member of the United Nations Security Council.این کشور هم پیمانانی در منطقه دارد راهبردی.در سطح جهان نیز.همچنین.این یعنی به جای فاصله گرفتن از محتوا و حاشیه سازی های شبیه سازی شده به متن می بایستی برای حفظ داده های ملی مملکت در میدان دیپلماتیک چابک سازی می شده است چرا که در علم سیاست خارجی foreign policy روز دنیا جنجال Controversy چیزی غیر از چابکی است که یک مفهوم دیگر از محتواست.نباید از چانه زنی هراسید.قدرت چانه زنی یعنی اطلاع ازحقوق روابط بین المللی International rights که در آن صورت بسیاری از هزینه ها که بعضاً دردناک و افسوس گرانه است اگر به صفر نمی رسید بسیار به این عدد نزدیک خواهد بود.of it did not reach zero, it would be very close to this