کریمانه های شاعر

اینک دهۀ هفتم از عمر خود را پشت سر می گذارد.چیزی در حدود ۲ هزار بیت سروده است.مجموعه ابیات او عاشقانه هائی است که در دو سبک(الشعبی و الحدیث)سروده شده است.او کسی جز استاد”کریم بنا”شاعر خود ساخته نیست.او را باید یافت و آنان را باید دید تا هنر و صنعت شعر را نیز رانتی نکنیم.در حاشیۀ چند و چون هائی الامسیه الشعریه(شب شعر) باید گشت و اینان و آنان را یافت و دید و گفت.کریم بنا که به خاطر کارش به این عنوان شهرت یافته است بسیاری از خانه ها و ساختمان های غیر مسکونی در شهر و استان ایلام از معماری های اوست.شعر نو و ادبیات عرب را دوست دارد و نعلقات السبعه در دروازۀ کعبه را از مفاخر گفتار بشر می داند که قبل از ظهور اسلام به مثابه یک تابلوی گفتاری بسیار نفیس و غیر قابل تکرار می شناخته اند.شعر را در عشق، ارونیسم، فیمنیسم، دین،ناسیونالیسم و…اطوار دیگر این هنر صنعت جستارگرا و قدرت بیان شعر را در قدرت درک زیبائی انسان ها یافته است و از نزار قبانی،الجواهری،شاکر السیاب،نیما یوشیچ،پروین و از کهنه شعرا،سعدی را یک قدرت گفتاری تکرار نیافتنی بر می شمرد.سروده های کریم بنا را هم اینک در کُتب شعر سرایندگان نامدار جهان عرب نیز می توان دید.او شعر عربی را در سبک الابوذیه الدشتی،الحر،الغابری،الموال،النایلی النعی،الزریجی، الجنوبی و…سروده و بسیاری از کارهای هنر شعر او در قالب ترانه سروده شده اند که ترانه سرائی های او  را شناخته ترین موال سرایان و مقام خوانان اعراب از آن استفاده کرده اند.کریم بنا که تحصیلاتش در سطح ابتدائی است اما خود انگیخته و با اندیشه ای نو تا به امروز ۲ هزار بیت غالباً به زبان و ادبیات عرب سروده است که پیشتر چند دعوت نامه از کشورهای عربی برای حضور در شب شعر که به نام”الامسیه الشعریه”برگزار می شود داشته است.عاشقانه های کریم بنا را می توان نوستالژی روزگار دانست.زندگی بدون عشق را بی حال و بی طعم می داند اگر ثروت همۀ دنیا را در اختیارت بگذارند و به گفتۀ او سرشاری زندگی از عشق است و بس.به باور کریم بنا با عشق،فقر بی معنی و زندگی راحت تر خواهد گذشت.او زن را قانون عشق می داند و زندگی بی قانون یعنی هرج و مرج.مقدمۀ این قانون را مادر تعریف می کند.پیوستن به کرانۀ عشق را سخت می داند اما با کمی دوستت دارم.عجیب…..بری هایت را.