چگونه عمری طولانی‌ داشته باشیم؟

بشر همواره به دنبال یافتن راهی برای افزایش عمر بوده و برخی می‌گویند که قدمت جستجوی راز طول عمر به اندازۀ قدمت زندگی خود بشر روی این کره خاکی است.با تحقیق در اینترنت به کمک موتورهای جستجو نیز با برخی پاسخ‌های رایج رو به رو می‌شویم؛مثلاً این که بسیاری راز طول عمر را در غذای سالم خوردن،ورزش کردن یا داشتن زندگی سالم می‌دانند.البته برخی نیز راه هایی همچون خوردن چند لیوان آب در روز یا پرهیز از خوردن شیرینی‌ها بعد از ساعت ۸ شب را پیشنهاد می‌کنند.در ادامه نگاهی به نتایج ۵ مطالعۀ مجزا داریم که راه های شگفت‌انگیزی را برای افزایش طول عمر به افراد پیشنهاد می‌کنند.خبری خوب برای عاشقان قهوه:زندگی طولانی‌تر شما ممکن است به خوردن یک فنجان قهوۀ صبحگاهی وابسته باشد.پژوهشگران در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی،داده‌های مربوط به سلامتی یک گروه بزرگ از افرادی که در سال‌های اولیۀ دهه ۹۰ میلادی در ایالات متحده زندگی می‌کردند را بررسی کردند تا دریابند عادت نوشیدن قهوه چه تأثیری بر سلامتی آنان داشته است.در این تحقیق،بررسی داده‌های سلامت بیش از ۱۸۵ هزار نفر نشان داد که در همۀ گروه‌های نژادی-سفیدپوستان،آسیایی‌ها،آمریکایی‌های آفریقایی تبار و اسپانیایی تبارها-نوشیدن یک فنجان قهوه در روز،باعث شده که این افراد ۱۲ درصد کمتر در معرض مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی،سرطان،سکته،دیابت،مشکلات تنفسی یا بیماری کلیوی باشند.تحقیقات همچنین نشان داد که پایین بودن احتمال مرگ و میر برای کسانی که ۲ تا ۳ فنجان قهوه در روز می‌نوشیدند،بیشتر است(۱۸ درصد).با این وجود،این مطالعه نتوانست تأیید کند که بین بهبود وضعیت سلامت افراد و مصرف قهوه یک رابطۀ علت و معلولی وجود دارد و به همین دلیل تحقیقات بیشتری در این باره و این که چگونه افزایش مصرف قهوه منجر به ابتلا به برخی سرطان‌های خاص می‌شود،در جریان است.نتایج یک مطالعه در دانشگاه ایالتی اوهایو نشان داد که احتمالاً داشتن کمی اضافه وزن خیلی هم بد نیست.پژوهشگران می‌گویند افرادی که با وزن طبیعی وارد مرحله بزرگسالی می‌شوند و بعدها کمی اضافه وزن پیدا می‌کنند، بیشتر عمر خواهند کرد.یافته‌های آنان نشان داده است که بزرگسالان جوان با شاخص توده بدنی سالم(BMI)که به تدریج دچار اضافه وزن می‌شوند-اما هرگز چاق نمی‌شوند-نه تنها بیشترین طول عمر را دارند،بلکه نسبت به افرادی که BMI طبیعی را در تمام طول عمر خود حفظ کرده‌اند نیز بیشتر عمر می‌کنند.پژوهشگران برای انجام این تحقیق،تاریخچه سلامت ۴ هزار و ۵۷۶ نفر و وضعیت سلامت ۳ هزار و ۷۵۳ نفر از فرزندان آنان را برای مدتی طولانی زیرنظر داشتند.بررسی وضعیت سلامت والدین در سال ۱۹۴۸ میلادی آغاز شد و تا سال ۲۰۱۰ میلادی ادامه داشت.برای کودکان نیز کنترل وضعیت سلامت آنان از سال ۱۹۷۱ میلادی آغاز و تا ۲۰۱۴ میلادی ادامه داشت.تحقیقی دیگر نشان داده است که داشتن زندگی طولانی و سالم به طور اجتناب ناپذیری به وضعیت باکتری‌ها در روده ما بستگی دارد.این میکروبیوم‌ها یا همان ارگانیسم‌های کوچک ساکن روده هستند که می‌توانند تعیین کنند آیا یک فرد مرحلۀ پیری زندگی خود را خواهد دید یا این که زمان مرگش خیلی زودتر فرا می‌رسد.روده‌ها معمولاً حاوی باکتری‌های سالم و سلول‌های ایمنی هستند که به دفع عفونت‌ها و بیماری‌ها از بدن کمک می‌کنند.در این تحقیق پزشکی،میکروبیوم رودۀ ۹هزار نفر که بین ۱۸ تا ۱۰۱ سال سن داشتند،مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج نشان داد که با افزایش سن شرکت‌کنندگان،از شمار میکروبیوم رودۀ آنان کاسته می‌شود.کاهش شمار میکروبیوم‌ها در روده‌ نقش مهمی در آغاز یا تسریع فرایند پیری دارد.بررسی‌های پژوهشگران در دانشگاه ایالتی واشنگتن نشان داد،افرادی که به سن ۱۰۰ سالگی رسیده‌اند عمدتاً می‌گویند محله‌ای که در آن زندگی می‌کردند نقش مهمی در طول عمرشان داشته است.بر اساس یافته‌های این تحقیق،در آن دسته از محله‌های واشنگتن که برای پیاده‌روی بسیار مناسب بوده،احتمال این که ساکنان بتوانند تا حدود ۱۰۰ سال عمر کنند بیشتر بوده است.در این زمینه،وضعیت اجتماعی‌-اقتصادی خانواده‌ها نیز تعیین کننده بوده است؛به گونه‌ای که افرادی که در حومه‌های مرفه شهر یا شهرهای کوچک ثروتمند زندگی می‌کردند از شانس بیشتری برای زندگی تا ۱۰۰ سال برخوردار بودند.البته در کنار این ویژگی‌ها،ویژگی‌های ژنتیکی افراد نیز نقش مهمی بازی می‌کنند و یک عامل مهم و تعیین کننده برای طول عمر هستند.در این مطالعه همچنین داده‌های بیش از ۱۴۵ هزار نفر از ساکنان واشنگتن که طی سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵ میلادی پس از رسیدن به سن ۷۵ سالگی فوت کرده بودند،بررسی شد.در میان آننا تعدادی نیز به سن صد سالگی رسیده بودند و مطالعه نشان داد عواملی همچون پیاده‌روی در محله و وضعیت اجتماعی‌-اقتصادی که داشتن مراقبت‌های بهداشتی و تغذیه سالم را برایشان ممکن می‌کرد،در داشتن طول عمر زیاد آنان نقش مهمی داشته است.اگرچه برخی فکر می‌کنند زندگیشان تا زمانی که مدرسه را به پایان نرسانند عملاً آغاز نشده،اما نتایج یک مطالعه در دانشگاه ییل که بر ۲ فاکتور مهم نژاد و سطح تحصیلات تمرکز داشت،نشان داد که ماندن در مدرسه احتمالاً طول عمر فرد را افزایش ‌می‌دهد.در این مطالعه داده‌های ۵ هزار و ۱۱۴ فرد آفریقایی‌-آمریکایی و قفقازی ساکن چهار شهر ایالات متحده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.همۀ این افراد در واقع از حدود ۳۰ سال پیش،یعنی زمانی که همگی در اوایل دهه ۲۰ زندگی خود بودند،برای انجام این تحقیقات استخدام شده بودند و امروز،شرکت کنندگان در این تحقیق در دهۀ پنجم زندگی‌شان به سر می‌بردند.در این مدت ۳۰ سال،۳۹۱ نفر از شرکت کنندگان به دلایل مختلف فوت کرده بودند.نتایج تحقیق نشان داد که شاخص تحصیلات-در مقایسه با نژاد-تأثیر بیشتری بر طول عمر یک فرد می‌گذارد؛چرا که تقریباً ۱۳٪ از درگذشتگان،افرادی دارای مدرک دبیرستان یا کمتر بودند؛آن هم در حالی که فقط ۵٪ از افراد دارای مدرک دانشگاهی فوت کرده بودند.در این تحقیق به فاکتورهای دیگر همچون درآمد افراد نیز توجه شد؛با این وجود نتایج باز هم نشان داد که تحصیلات تا حد زیادی دقیق‌ترین عامل برای پیش‌بینی‌ طول عمر یک فرد است.