هژمونی ایران در تمدن و ثروت نهفته، غیر از این بی خردی است

با پا در میانی مصر Egypt میان آژانس بین المللی انرژی اتمی International Atomic Energy Agency و تهران، توافقی به جهت از سرگیری روابط حقوقی و علمی Scientific relations میان دو طرف تحصیل شد. آقای گروسی توافق را یک گام عملی Practical and correct step در مسبر درست توصیف کرد، از جهت (ی) در ارتباط با این توافق برداشت ها مختلف بود. اما آن چه که با این گام عملی قابل طرح است، مسیر درست آن می باشد. در این میان کره جنوبی که ریاست دوره ای شورای امنیت را بر عهده دارد، با تهیه پیش نویس قطعنامه ای خواهان لغو تحریم های Abolition of sanctions سازمان ملل بر ضد تهران شد. این قطعنامه به رأی ۱۵ عضو شورای امنیت گذاشته خواهد شد که در صورت عدم تصویب، زمینه بازگرداندن تحریم های منضم در شش قطعنامه (ی) سازمان ملل را فراهم خواهد کرد و… آن چه که هم اینک لازم به اجرا است فعال تر شدن رابطه مستقیم سیاسی و حقوقی Political and legal وزارت خارجه با همتایان خود در اتحادیه اروپا به ویژه فرانسه، بریتانیا و آلمان است. آن چه که حائز اهمیت است رفع مشکلات مملکت به ویژه آن جا که مستقیم با اقتصاد اکثریت جامعه دست به گریبان است. نگارنده به مانند دیدگاه هائی که در داخل یا خارج از مملکت ارائه می شود در همین حوالی به طرح محتوا پرداخته است که خلاصه اش می شود، نخست، همۀ اعضای سازمان ملل که شامل ۱۹۳ کشور است طبق منشور در برابر حقوق و روابط بین الملل مسؤولیت پذیر هستند. بنا بر این وقتی که شما نسبت به یک عضو سازمان ملل تز سلب (ی) ارائه داده باشید، بدانید که نهاد بین الملل International institutions در برابر شما از او حمایت خواهند کرد، این همراهی ممکن است به عدم پاسخ به شکایات شما یا بی توجهی به آن رخ داده باشد یا نه موکول می کنند به… دوم این که خروج از نهادهای بین المللی یا حتی تعلیق روابط دو جانبه یک خطای راهبردی است و نتیجه ای جز آسیب بیشتر ندارد بلکه در حقیقت فراری است رو به جلو‌ که برآیندی جز مغلطه ای حقوقی نخواهد داشت، پس طبق قوانین بین الملل هر کنشی را واکنشی است Every action is a reaction هر کسی می تواند راحت به بیان دیدگاه خود بپردازد اما حق ندارد بر یک موضع تجربه یافته که بارها ثابت شده مخاطره آمیز است، اصرار یا تحمیل کند. همراهی  دولت ها با قوانین بین الملل که الحاق هر یک در نهادهای ذیربط، قابل برداشت است، با سیاست قدرت طلبانه، ترس، جرأت یا از این دست واژگان مترادف نیست، جز این که Agility در سیاست خارجی دولت ها و احترام آن ها به میثاق یا منشور ملل متحد نشان داده باشد. بی پرده باید گفت ادبیات برخی دولت ها مثل اظهارات برخی مقامات این جا بیش از آن که یک سیاست تلقی شود، Psychosis بیش نیست، واقعاً نیست. به این گروه از افراد که متأسفانه سال های دوری است تریبون هم در اختیار دارند باید قاطعانه گوشزد کرد که هژمونی Hegemony ملت ایران در دو ترکه نهفته است، نخست تمدن این مملکت و دوم ثروت اندوختۀ آن، غیر از این، بی خردی است…