منچ بازی

همچنان هر از گاه به ویژه در فصل زمستان در همۀ شهرهای این مملکت به واسطۀ یک  وسیله حمل و نقل خاصی با ریتم زیبایی آهنگ شناخته شده ای از سرگذشت این سرزمین سرمی دهند.نفت فروش.داد بی داد او یک آهنگ گوش نواز و خوش مرام سرمی دهد.فکر کنم بی غل و غش ترین آوا از گذشته تا به حال همین ضرب موسیقیایی”نننننفتییییه”است یعنی صفای شهر یعنی صفای دلت.قشنگ پیپ بندی شده و خلاصه با آوای زیبای ننننفتیییییه و…..محله به محله مخصوصاً کوچه پس کوچه های قدیمی را سر می زنند تا اگر از سر خوشی یا به ناچاری یک خوش ذوق پیدا کنند یک یا چند به اصطلاح(پیت)را بفروشند و روزی خود را تضمین کنند.به مانند همۀ اصناف…آوای ننننفتییییه یعنی نفت داریم آهای مردم نفت داریم….تا بالاخره یکی دو پیت ۲۰ لیتر تا دم غروب به فروش برسد و…….جالب است  یا مشتری پیدا می شود یا نه البته این روال همۀ مغازه داران و اصناف نیز است.با این مقدمه از سرگذشت تا به امروز این مملکت از یک صحنۀ تولید تا مصرف از یک کالای صنعتی هستی بخش ممزج به فناوری به محتوای این یادداشت می پردازیم.در صحنه ای که اخیراً در مملکت و از جمله مثل بقیۀ نقاط کشور در این استان از سر گذرانده شد برخی اظهارنظرها بسیار جالب توجه به نظر می رسید.صرف نظر از اصل صحنه که به هیچ وجه قصد ورود به آن را نداشته و ندارم برخی از آقایان از برخی از نقاط استان به مثابه یک منبع هستی بخش اما بدون ثمر برای مردم آن سخن به میان آوردند و بسیار هم ناراحت و منتقد و مخالف روندی این چنین و در نهایت ای داد و بی دادی.مثلاً چرا نباید عواید چاه های نفت استان به خود استان برگردد؟حتی برخی با نیت پر انصاف می گفتند کمتر از ۵٪ از عواید آن با اصل بودجه سرانه استان هم تراز بلکه افرون تر است.پاسخ  به این برداشت ها و این اظهار نظرها را می توان در مقدمۀ این یادداشت یافت.نفت فروش محله به محله با آوای ننننفتییییه به دنبال مشتری است.از صبح تا دم غروب کوچه به کوچه شاید مصرف کننده ای پیدا کند یک یا چند ۲۰ لیتری به وی بفروشد و با درآمد طاقت فرسای آن در نهایت عوایدش را بر سر سفره خانواده اش ببیند.یک معادله پر زحمت اقتصادی است  اما پاک و بدون فیلترینگ.حال همین معادله را در سطحی فراتر یعنی در قوارۀ یک مملکت به اندازه و مقدار روزانه چندمیلیون بشکه و نه یک یا دو پیت نفت باید به فروش برسد تا بتوان سفرۀ مردم ۸۵ میلیون نفری این مملکت را معطر کرد.این معادله در تعریف حاکمیت ها یک حق ملی است.اما چگونه باید نفت را به این مقدار فروخت در حالی که مملکت در تحریم و فیلترینگ است؟باید گشت و گشت و داد و بی داد با آوای ننننفتییییه کشوری ریسک پذیر یا از سرخوشی یا به ناچاری پیدا و یک یا چند کشتی با بار نفت خریداری کند.در آن صورت نیز با بر اساس معادلات خاص تجاری یعنی تهاتر پا نه بر مبنای بازی(منچ)پول نفت مملکت را پرداخت کند.بنا بر این چاه های نفت فلان نقطه که مدام مورد اشاره است سهل است چاه های پر نفت و گاز تر  بام‌ کبیرکوه و گمانه های حفریات دیگر نیز تا زمانی که روند متعارف عرضه و تقاضا محقق نگردد همچنان فروش نفت کشور با ضرب آهنگ ننننفتییییه خواهد ماند.ما نمی توانیم ماهی را در دریا معامله کنیم هیچ مردی چنین داد و ستدی را نمی پذیرد.بنا بر این عادی سازی این روال راهکار دارد و راهکارش هم دالان های عبور مجاز است یعنی دیپلماسی چابک و پُرچانه.قبلاً به عنوان شهروندی کورد تبار خطابم به هم وطنان به ویژه شهروندان ایرانی مقیم خارج از مملکت که جمعیتی بالغ بر ۶ میلیون انسان اصیل و شریف که همواره ارتباط تنگاتنگی با درون مملکت حفظ کرده اند و سنن خود را با عشق تحت هر شرایطی حفظ کرده اند است.ادعایی شد دال بر تلاش به جهت بازگشت ارزش پول ملی خود به اعتبار پیشین آن.توجه شود به استناد مطالعات داده های اقتصاددانان،طرح دو‌ مرحله ای اما صبورانه اعتبار بخشی(ریال)ازجمله در برابر قدرت دلار و بازگشت بی چون وچرای آن در مرحله دوم به زیر ۲۰ هزار تومان تهیه و با احتساب زیان اجرا و عدم اجرا و نتایج هر دو تطبیق خواهد شد.با متعارف شدن روال مملکت در هر شرایطی واژۀ فقیر یا فقر باید از ادبیات اجتماعی و اقتصادی مملکت رخت ببندد زیرا صرف نظر از رفتارهای فردی،ثروت مملکت از آن همۀ ملت است.در ایران برخوردار و نابرخوردار وجود دارد.متأسفانه به دلیل عدم رقابت در روال زندگی اقتصادی،اجتماعی که به تبع  شامل استخدام های اجرایی،قضایی و پارلمانی است که ایجادگر آن حاکمیت هاست،کشور دچار چند طبقه گی شده است و این حقیقت تلخ نه قابل تحمل و نه قابل عبور است.