معماری سبز؛گمشده در هیاهوی انبوه سازی

از زمانی که نخستین بناهای کاهگلی یا کلنگی در ایلام تخریب و به جای آن ها ساختمان های چند طبقه و به دنبال آن مجتمع های آپارتمانی مانند قارچ یکی پس از دیگری در نقاط مختلف رشد کردند شاهد دگرگونی های زیادی در روش زندگی و رفتار مردم هستیم .زمین های زیادی که تا همین چند وقت پیش بر رویشان کشت و زرع صورت می گرفت،اکنون یکی پس از دیگری قطعه بندی و خرید و فروش می شوند و به شکل قانونی و غیر قانونی در داخلشان ساختمان سازی صورت می گیرد بدون این که کمترین توجهی به حفظ و یا گسترش منابع طبیعی نظیر  گل و گیاه شود و شاهد بناهایی بی روح و خشن هستیم که کوچک ترین نشانی از تنوع و جذابیت ندارند و معدود ساختمان هایی هم که دارای جذابیت بصری از نظر نمای ظاهری  هستند کاربری اداری دارند. اگر گذرتان به مجتمع های آپارتمانی به ویژه در حاشیه ی شهر ایلام بیفتد می بینید که بسیاری از ساکنان این آپارتمان ها به دلیل نبود فضای سبز در محوطه یا نزدیکی این مجتمع ها ، در گوشه ای بر روی آسفالت داغ یا زمین خاکی ،کنار هم جمع می شوند و روزگار می گذرانند در حالی که وجود فضاهای سبز و درختان و گل ها می تواند تاثیر زیادی بر روحیه و رفتار آپارتمان نشینان به خصوص کودکان داشته باشد.قرار دادن گلدان های زینتی در راه پله ی مجتمع های آپارتمانی و یا بالکن ها به مانند آن چه که در شهرها و روستاهای شمال کشورمان است می تواند چهره ی خشک و بی روح این مکان ها را با وجود گل و سبزی شاداب تر کند.استفاده از مصالح رنگی در نمای ساختمان ها و نقاشی های دیواری الهام گرفته از طبیعت هم می تواند به این موضوع کمک کند. معماری بایستی تداعی کننده احساس انسان‌ها نسبت به طبیعت باشد. دلایل زیادی وجود دارد مبنی بر اینکه دیدگاه بشر در نحوه‌ استفاده از منابع طبیعت باید تغییر کند. ما باید کمی سبک‌‌تر بر روی زمین زندگی کنیم، زیرا دخل و تصرف‌هایی که در بستر طبیعی زمین برای ساخت و ساز انجام می‌‌دهیم نه تنها با نیازمندی‌‌های ما در رابطه با فضاهای یک ساختمان مرتبط است، بلکه بر اندام واره ی کلیه ی‌ موجودات و گیاهان محیط زیست نیز تأثیرگذار است. پرورش و نگهداری گل وگیاهان از گذشته مورد توجه وعلاقه جوامع بشری بوده و به صورت های مختلف در باغ ها ، خیابان ها ، درون منازل و حتی به صورت مناظر و طبیعت در آثار هنری و ادبی مورد استفاده قرار گرفته ولی امروزه با توجه به افزایش رو به رشد جمعیت ، مشغله ها وگرفتاری های مردم ، نبود فضا و امکانات کافی برای ایجاد یک باغچه به ویژه در محیط های آپارتمانی و صرف وقت و حوصله زیاد برای پرداختن به این امر و نگهداری ومواظبت از گیاهان توسط علاقه مندان به طبیعت کاسته و یا بعضاً وجود نخواهدداشت اما از آنجایی که زندگی با گیاهان به ویژه زینتی سبب آرامش روح و روان انسان می شود و اصولاً با توجه به بررسی های انجام گرفته ثابت شده است که وجود گیاه در هرمکانی سبب افزایش بازدهی کار شده و افرادی که در چنین محیطی زندگی می کنند  شاداب ترو سرحال تر از افرادی هستند که در مکان های فاقد گیاه زندگی می کنند. امروزه نقش گیاهان در زندگی انسان آن چنان نمایان است که می توان گفت زندگی انسان بدون گل و سبزی لذتی نخواهد داشت.