فرصت ها

بنا به خواست ایشان در یکی از خیابان ها با وزیر اسبق اطلاعات،قدم زنان صحبت به پروندۀ برادران معاود کشید.به او گفتم الان شرایط تغییر کرده،به ویژه در عراق،از همین رو نگاه به این بخش از جامعه اینک باید تغییر کند و لذا مشکلات این برادران و خواهران که جنابعالی مطلع اید در خون و خاک ایرانی اند.ضمن این که تعدادی اصولاً فقط تابعیت ایران و به تبع والدین تحصیل کرده اند.نگذارید طولانی تر شود.لبخندی زد و گفت پیگیری می کنم.در یکی از روزهای پس از سقوط صدام حسین قرار شد نگارنده به عنوان روزنامه نگار رسانه ای خبرگزاری دولت با یکی دیگر از وزرای اسبق اطلاعات در ارتباط با موضوعاتی مصاحبه کنم و در حالی که هر دو مشغول بستنی خوردن بودیم،پرسش نگارنده به خواسته های برادران و خواهران معاود کشید.او اما گفت چنین تصمیماتی بین بخشی است و من گفتم دیدگاه یا موضع وزارتخانه کلیدی شما است.لذا تصمیمی گرفته شود و کار این پرونده را یک سره کنید.نتیجه گیری:قرائت ما از سرگذشت و پیشینۀ حکمرانان خوب که در طول مسیر زندگی بشر کم نیستند ثابت می کند یک حکمران خوب منتظر بُرشی از حال یا آینده نمی ماند.او پیش دستی خواهد کرد.دوم این که بسیاری از سیاست ها یا تصمیمات یا برنامه که در قالب آئین نامه یا دستورالعمل مستند بر قانون به اجرا گذاشته می شود ممکن است بلکه قطعاً دارای تاریخ تولید و انقضاست.واژۀ تکلیف در حکمرانی نجیبانه محلی از اِعراب ندارد.من و تو خوب می دانیم اصل خلقت انسان بر اساس اختیاری است که مبنای آن عقل است.وقتی این اصل و این پایۀ مشروعیت بشر در دنیا و آخرت از او سلب شود مثلاً تابعیت که کمترین حق بشر امروز است،تعلل یا ندانم کاری یا ناشایستگی رخ داده باشد.عملاً یکی از اختیارات او در مسیر زندگی مفهوم خود را در هستی از دست داده است.گاهی به مزاح به دوستی بسیار عزیز می گویم مردم عراق در دورۀ قبل در آخرت از هر گونه پاداش یا محازات معاف اند چرا که اساس زندگی آنان یعنی اختیار عملاً از آنان سلب شده است.طرح این گونه بُرش ها از گذشتۀ همین حوالی به این علت است که من و تو بارها و بارها آن جا که تغییری یا اصلاح درتصمیمات است گوشزد کرده ایم اما کو گوش شنوا؟خانم ها و آقایان مسؤول در هرحاکمیت،دولت،شرایط،یا بُرشی از گذشته،حال و آینده اید.لطفاً وظیفه شناس باشیم.اگر در جائی حق شهروندی یا هر فرد از جامعه ضایع شده با تکیه یر قانون جبران کنید.عمل به این گونه سیاست ها در دنیای توسعه،باور نکردنی است.با مغلطه گناه خود را سنگین تر و گِره ناشی از اشتباه گذشته را کورتر نکنیم،زیرا در نهایت با ابزار قهرآمیز یعنی قانون مجبور به عذرخواهی و مجازاتیم.