فرصت بازشناسی؛ حکمرانی

در یادداشت قبلی در ارتباط با چگونگی انتشار خبر با تعبیر خلاف واقعیت، جسته و گریخته به طرح محتوا پرداخته شد. آن چه را که دردناک تر از هر بازخوردی در چنین لوایح (ی)، متجلی است، مقایسه فحوای این پروپوزال سیاسی Political proposal اما با بار رسانه در این مملکت با سایر کشورها به ویژه در دنیای معاصر و توسعه یافته است. این معادل سازی بیشتر شبیه یک فکاهی است تا یک استاندارد منصفانه Just governorship با توجه به مطالعات و ارتباط نگارنده با جهان رسانه در کشورهای پیشرفته باید به عرض برسد هر گونه مقایسه ای در این جغرافیا کاملاً مع الفارق است. در آن جا باید پاسخگوی انتشار هر گونه خبر غیر واقعی شد و امثال بنده که با علم و عمل تا پای گینس در مرکز انگلستان پیش رفته ام چنین سکوئی را تأیید می کنم. اما به راستی چرا این پاسخگوئی Responsiveness در آن جا الزام آور است؟ در آن ممالک به موازات این سدسازی، در همراهی با یک رسانه چنان دست و دلباز موظف می شوند که گاهی یک خبرنگار به حساس ترین پرونده ها، متن مذاکرات یا فحوای یک تصمیم فوق سری هم‌ دسترسی دارد. همین که یک رسانه آزادی عمل leeway پیدا کند نیازی به انتشار خبر، گزارش یا آمار و ارقام اما و اگر دار پیذا نمی کند که در نهایت از آن به عنوان خبر خلاف واقعیت نام ببرند. آن چه را در این مملکت جاری است، متأسفانه شفافیت ندارد. از همین رو تنها در چنان مقیاسی Scale است که صورت تخلف یک رسانه، بازخواست می شود زیرا طبق متعارف در آن محیط Media به حدی به آمار و ارقام دسترسی دارند که خیلی راحت در مقابل آن حجم از گشایش ها یک اما و اگر (ی) به وجود آمده است. هر چند چنین صحنه ای در چنان دنیائی کمتر دیده شده که رسانه به جهت (ی) مؤاخذه کنند. معمولاً با یک عذرخواهی an apology موضوع فیصله می یابد اما قطعاً با توجه به سنجه افکار عمومی جهان توسعه یافته، این گونه رسانه ها مصداقیت خود را در جامعه از دست خواهند داد و در حقیقت چنین فاصله ای سخت ترین مجازات The most severe punishment برای دروغ پراکنان خواهد بود. از همین رو بر اساس استاندارد موجود به آقای پزشکیان توصیه می شود رابطه حکمرانی با رسانه The relationship between governance and the media را حتماً با تجدید نظر همراه کنند و در نهایت باز تعریف. اشاره می شود که منظور از رسانه و روزنامه نگار کاملاً مشخص است. همان هائی که همواره منش دار هستند، نه، باد آورده و… به نظر استاندارد یابان میدیا اینک مدت ها است به حکمرانی آوانتاژ advantage داده شده است که به نظر می رسد در این مقطع بازشناسی به جهت خود شفافی بسیار راهبردی است. با این رویه رسانه هم می تواند به یک معادله برسد و در این راستا راهی جز پذیرش سایر اندیشه ها، قابل تصور نیست. در این دو دو تا چهار تا قطعاً دو سمت گوی کنش و واکنش به یک تراز رسید. این مملکت از آنِ همۀ شهروندان است چه آن خانم ها و آقایان محترمی که خارج از مملکت هستند،چه جامعه درون آن، هر کسی احساس برتری یا زیاده خواهی کند به نظر یک مغلطه رفتاری بیش نیست.