زاویۀ دید ترامپ، قابل چانه زنی است

بین دو اقلیم climate یا دو سرزمین یا دو کشور که در تعریف روابط بین المللی و روز دنیا؛واژۀ دشمن،حاکم شده باشد نباید انتظاری غیر از برآیندهای متناسب با این عبارت داشته باشیم.بر مبنای حقوق بین الملل International law قطعاً پیامد منفی و بار سلب چنین ادبیاتی در سیاست خارجی کشورها به ویژه در معادلات دو جانبه و چند جانبه بر عهدۀ یک یا هر دو (ی) طرف های متخاصم به عنوان بازیگران بد در صحنۀ بین المللی است.پس از جنگ جهانی دوم با شکل گیری قدم به قدم ساختارهای حقوقی در سطح امکان تکرار تکتازی هولناک Terrible monotony یک حاکمیت برای یک سرزمین با هدف یک دستی مرام و منش ها در جوامع مختلف و یک صدایی حاکمیت (ی) علیه دیگری سلب شده است.با این حال برخی از اعضای مؤسس شورای امنیت که بنا به قانون سازمان ملل نقش مدعی العموم در سطح جهان را ایفا می کنند،گوشۀ چشمی یا بیشتر به منافع ملی National interests خود دارند.در این سیاست انعطاف (ی) امکان تأمین ۱۰۰ درصد منافع عضوی از شورای مذکور وجود ندارد زیرا رقبا چنین تک اندیشی خطرناکی را محال کرده إند،اما آیا سازمان ملل می تواند بر اساس چیدمان ۶۰ سال پیش نقش بازدارنده یا پیشران خود را با همان قدرت آغازین ساختاریابی خود ادامه دهد؟قطعاً خیر.جمعیت انسان ها روز به روز افزایش یافته و مهم تر از این مطالبات ملت ها به موازات علم افزایی science enhancement آنان هم بیشتر شده است.در کنار این دو اهمیت راهبردی موقعیت ژئوپولتیک و ثروت قابل استحصال برخی کشورها به مانند جنوب و غرب آسیا،این بخش از جهان را همواره کانون توجه center of attention سایر ملل و حاکمیت ها کرده است.این منطقه بازار مهمی در مبادلات تجاری نقاط مختلف جهان است.به عبارتی همۀ جهان یک طرف،این جا طرف دیگر.زیرا درصد قابل توجهی از زیستگاه بشر امروز و حفظ و توسعۀ آن به همین نقطه جوش خورده است.توجه کنیم که در کارزار انتخابات election campaign سران غرب همواره در نقشۀ سیاست خارجی آنان،جذب سرمایۀ کشورهای پیرامون و چگونگی تهیۀ انرژی ارزان و سهل در اولویت قرار گرفته است.آنان در راستای تحقق چنین سیاستی افزون بر برقراری روابط حسنه با سرمایه های بالقوه potential سرزمین های منطقه،امنیت اقتصادی خود که به طور مستقیم با مطالبات ملت های آنان در ارتباط است را تأمین می کنند.آقای دونالد ترامپ نیز با همین داده های فکری thought قدم به کارزار انتخابات گذاشت و در نهایت با فاصله ای از رقیبش پیشی گرفت.او به ملت آمریکا وعده هایی داده است که به نظر با هدف تضمین حضورش در سالیان بعد از جمله هموار کردن راه برای هم فکرانش در نیل به برنامه های خود گام های محکمی بر خواهد داشت.ترامپ به دنبال دو هدف اساسی است.از نگاه برون سرزمینی out of the country تضمین قدرت نخست آمریکا در سطح جهان است،اما از دید هم وطنان داخل قلمرو ایالات متحده،تأمین ساز و کارهای یک اقتصاد پویا و پایدار،اولویت های اوست.قطعاً برای تحقق سیاست دوم،او نیازمند همپایی سایر کشورهاست.ترامپ از همین الان آلارم و سیگنال هایی signal به برخی کشورها از جمله همسایگان آمریکا فرستاده که-کانال پاناما از آن ماست،کانادا می تواند بخشی از خاک آمریکا باشد و مکزیک نیز جلوی مهاجران را بگیرد.بخشی از قطب شمال را توسعه خواهیم داد و دانمارک اعلام وضعیت زرد کرد.چین مراقب باشد تعرفه ها را افزایش خواهیم داد تا واردات import از این کشور کاهش یابد و در نتیجه بخشی از درآمد پکن کم می شود.ناتو هم سهم خود را پرداخت کند و گرنه از آن خارج خواهیم شد و….-البته به نظر می رسد آقای دونالد ترامپ از برخی سازمان ها Organizations خارج خواهد شد یا کشور آمریکا را به صورتی نمادین ادامه خواهد داد‌ و…با این حال می توان نتیجه گرفت که آقای ترامپ فرصت یک بازی بزرگ با یک رقیب بزرگ نخواهد داشت (چین مستثناست) China is an exception و این واقعیت می تواند به مثابه یک فاکتور مهم در اختیار رقبای او به حساب آید.ترامپ با فاکتورهایی که در اختیار دارد نشان داده که برای سرزمین آمریکا و توسعۀ بیشتر این کشور برنامه ریزی ویژه ای طرح کرده است.او قطعاً چنانچه حاشیه ای نمود نکند به حمایت از اوکراین پایان خواهد داد.در دوره ترامپ اتحادیه اروپا یک هم پیمان ششدانگ Sheshdang’s ally برای آمریکا نخواهد ماند بلکه در بخش هایی با کاخ سفید با چالش رو به رو خواهد شد.در این میان به نظر انگلستان به آمریکا نزدیک تر و روند شکل گیری یک اَبَر قدرت نو‌نمودEmerging superpower متشکل از لندن-واشنگتن را به تماشاییم.در نتیجه کشورهایی که با کاخ سفید که ادارۀ آن را آقای دونالد ترامپ بر عهده دارد یک شانس و یک برگ برنده A chance to win در اختیار دارند که رئیس جمهور جدید ایالات متحده دانسته یا ندانسته در اختیار رقبایش گذاشته است.او همۀ رقبای خود را با یک نگاه،ارزیابی می کند،اول آمریکا..این حقیقت برگ برنده ای است که می توان به مثابه یک فرصت جهت هم سودی Hamsud دو جانبه با واشنگتن،به بهره گرفت.بنا بر این به عنوان یک روزنامه نگار به مانند سایر هم فکران و هم آلان خود در رسانه های خارج از مملکت به ویژه در خود آمریکا که هر از گاه به طرح موضوع و ارائۀ محتوا در این گونه استانداردها می پردازند عرض می کنم نگاه ترامپ به جهان،نقطه ضعف اوست.او همۀ جهان را از یک زاویه می نگرد و این یک امتیاز و یک برگ برنده است که خواسته یا ناخواسته در اختیار رقبای خود قرار داده است بنا بر این به کشورهایی که از ایالات متحده آمریکا به مثابه یک قلمرو دشمن تلقی می کنند یک پله پایین تر آمده،با ادبیات رقیب درهای یک کارزار منطقی را بگشایند.نمی توان با منطق ۵۰ سال قبل یعنی علامت دود و آتش به نبرد سیگنال ها رفت.آمریکا کشور جامع الملل است و به قول هم وطنان عرب زبان ما-امیرکه تعنی من کل قطر اغنیه-آمریکا یعنی از هر سرزمین یک ترانه است.کسی که دستبند ترامپ را از ۳۴ پرونده باز کرد یک خانم وکیل از کشور عراق بود.در آمریکا یک سیستم فدرالیسم حاکم A federal system prevails است اما نه فدرالیسم رها شده و بی سر و سامان،در یک حاکمیت فدرال و همان گونه که آمریکا به مثابه یک تجریۀ موفق نشان داده حاکمیت مرکزی بخش های مختلف حکمرانی ایالات مختلف مثل دستگاه قضاء و امنیت را مطلق الید واگذار نمی کند زیرا آسیب هایی که ممکن است در نتیجۀ عملکرد برخی دستگاه ها نمود کند،از یک تصمیم اشتباه اقتصادی بیش از اندازه زیان بار نشان دهد.از همین رو می توان از این طریق یعنی نگاه زاویه دار آقای دونالد ترامپ در مسیر حل مشکلات دو طرف گام برداشت.امیدواریم به احترام اکثریت دو ملت ایران و آمریکا،تحت هر شرایطی اَبَرچالش دو کشور برطرف شود.برنده ای است که می توان به مثابه یک فرصت جهت هم سودی Hamsud دو جانبه با واشنگتن،به بهره گرفت.Merry Christma