در علم رسانه به ویژه در به روزترین تعریف آن،طنز را به عنوان نفیس ترین فکاهی The most exquisite humor و هنرمندترین شکل از اصلاح و نه تخریب توصیف می کنند.بر مبنای علم رسانه،هر جا کژی است یا ناراستی،می توان در قالب یک طنز یعنی شوخ طبع ترین مزاج temperament به تغییر ماوقع و اصلاح اتفاق پرداخت.نیز،همچنین چنانچه این روال شکل استهتار یا استهزاء به خود بگیرد،در نهایت تراز یک هجو پیدا کرده و از حالت محتوایی آن یعنی اصلاح و تغییر فراترخواهد رفت.آن چه که در این میان بسیار حائز اهمیت نشان داده،اصلاح و تغییر ناراستی ها به روش طنز قطعاً با بازه زمانی محدود همراه است.به عبارتی نمی توان در مسیر اصلاح یک اتفاق کژ crooked coincidence مدام از ابزار طنز رسانه بهره جست،زیرا هم محتوا به عبارتی (لوس) می شود هم نتیجه (پیس) نشان خواهد داد.برای مثال افزایش نرخ ارز Increase in exchange rate را که یک نادرستی است می توان تا یک مقطع به طنز گرفت،چرا که در صورت ادامه دار شدن این ابزار رسانه ای گویا که سازنده محتوایی این چنین به آه و ناله پدر و مادرانی که به خاطر افزایش نرخ همین ارز قدرت تأمین نیازهای فرزندان خود را از دست داده اند،به باد تمسخر گرفته شود.این حالت از یک حس انسان دوستانه فراتر رفته و اصولاً نوع همدردی جامعه نسبت به هم یا خدشه دار damaged می شود یا حالت عادی به خود خواهد گرفت که در میان مدت بسیار دردناک نشان می دهد.با طنازی نمی توان و نباید به یک تراژدی پاسخ داد.ما در رسانه حق نداریم و اصولاً نمی توانیم با سُخره گرفتن بسیاری از دردهای پرناله،سرنوشت مردمانی را به صورتی سریالی،دستخوش هزل subject to laughter یا هجو در مفهوم استهزاء کنیم که در نهایت بازخورد آن لبخند چند نفر سیری ناپذیر باشد.حتی از نگاه اجتماعی و سیاسی،بسیاری از صحنه هایی که در جریان زندگی انسان ها اتفاق می افتد و تراز یک زخم به خود می گیرد حق نداریم به عنوان رسانه،مایۀ استهتار و هجو در مفهوم سلب آن سازیم …کاریکاتوریست های cartoonist معتبر جهان و طنازیست های نام آور که همواره به عنوان یک الگو در علم رسانه مطرح هستند که اینک در سابۀ داده های آنان،دانش پژوهان هم ترازی به چنین گردشی پیوسته اند،تراژدی نوع بشر را لعب یک اسطوره به آنان می بخشند نه این که مایۀ پوچگرایی و تُرد از محتوا کنند Absurd and devoid of content.به همین علت است که گفته شده در رسانه ها آن چه که معیار سنجه است هم حسی نوع انسان ها است.طرف را گرفتند از خانه و کاشانه اش که چندین دهه به خاطر بال و پر گرفتنش زحمت کشیدند و سخت کوشیده اند با بدترین شکل ضد انسانی inhuman رانده اند،به زندان انداخته اند و در بند آزمایش کشتار بی اثر کرده اند و سپس آه و ناله و مرگ پدر و مادران آنان…و در نهایت تعبیر یک تراژدی بی رنگ و بو از نوستالژی پیدا کند سپس عده ای بنشینند بدون توجه به این محتوای انسان منش همین حالت دردناک را به طنز درآوردند.گویا که در آخر آن جامعه را بردند پیک نیک.یکی از زیباترین بلکه مرهم هر زخم لبخند Humor is the salve for every wound و سپس خنده است.این برآیند را می توان در صفحات علم روز رسانه یافت اما لبخند هرگز به معنی طنز مستهترانه Sarcastic humor نیست.دور باید ریخت عادت های دور از منش انسانیت را.بنا بر این کاریکاتور یا طنز،نمک رسانه است و بسیار ضروری اما حق نداریم به صورتی افسار گسیخته یک ناله را به باد استهزاء بگیریم.این که نگارنده در این پایگاه خبری News base یا رسانه های خارج از مملکت،قدرت ابراز فکر پیدا کنم به جای بیان حقایق با هدف کمتر شدن فاصله ها و برطرف ساختن مشکلات،قوز بالا قوز (ی) بر افکار سلب جامعه باشم،نمی تواند ادامه دار باشد.من در رسانه همین طور هم فکران ضمن حفظ اصالت طنز Keeping the humor original در کارهای خود همچنان و قدر مستطاع خیلی جدی برای حل مشکلات در کنار اکثریت مردم هستیم.این که ارزش ارز خارجی را می توان به تعادل دوره قبل تر از این رساند،راهکار آن کاملاً مشخص است.همان گونه که سیاست خارجی اورژانسیemergency اِعمال می شود که خود جای بسی تعجب و شگفتی است باید برنامه و سیاست اقتصادی اورژانسی نیز به همان موازات،وضع کرد.بعضی ها می گویند کجای سیاست خارجی ما اورژانسی است؟همین که شما سر به سر سه عضو دائم شورای امنیت و یک عضو ناظر آن گذاشته اید،بماند آن دو عضو دیگر در قبال شما سیاست یک بام و دو هوا را اِعمال می کنند.همین یعنی ایجاد یک دالان پر پیچ و خم winding corridor که ورود به آن اگر نگوییم ورود به تاریکی محض،در حقیقت کم روشن است.البته همین شرایط قابل مهار است،خیلی راحت.در ارتباط با اِعمال سیاست و برنامه اقتصادی اورژانسی به ویژه در ارتباط با نرخ ارز خارجی نیز ،خانم ها و آقایان صاحب منصب حتماً منظور نگارنده را درک می کنند،یعنی چه،غیر از این تعجب آور خواهد بود.
