درک متقابل

قبل از ورود به منوی (Menu) یادداشت به نظر لازم است به این نکتۀ بسیار مهم اشاره کرد که مطالعات و حقایق قابل لمس جامعه در ایران نشان می دهد که هویت ملی یا همان (National Identity) در این مملکت در برهه ای که به بازخوانی محتوائی خود پرداخت در دوران اصلاحات یا همان (Reformrs) بود.البته عده ای سوا ربر موج تغییرات به سوء استفاده از رانت هویت طلبی به نفی بخشی از جامعۀ اصیل ایران روی آوردند که دربارۀ آن یک مانیفست (Manifest) تهیه شده است که در فرصت متاسب به صراحت بیان و قلم مطرح خواهد شد.در ادبیات سیاسی که به (Political Literture) می شناسیم،درک متقابل ملی (National Mutual Understanding ) بسیار مورد توجه تئوریسین ها و نظریه پردازان (theoretician) حقیقت بین جوامع پیشرفته قرار گرفته است.این اهمیت یابی تنها به عصر حال بر نمی گردد بلکه در دوران پیشتر نیز همچنین.درک برابر ملی به این معناست که حاکمیت و ملت ها با فهم دقیق تر و درست تر صحنۀ وقایع،گزند و آسیب ها را از ساختارها و نُسَج (بافت) کلیت جامعۀ خود دور نگه دارند.به عقیدۀ نگارنده،حاکمیت ها و صرف نظر از کلیت نگاه محتوائی به آن ها که در چارچوب چگونگی موجودیت یا خلق آن ها قابل بررسی است،می بایستی به خواهانه های جامعه که در خلق و خوی اکثریت آن ها تجلی می یابد توجه و به برابری در این فهم متقابل احترام بگذارند.بدون چنین فهم متقابلی حاکمیت ها عاری از محتوا خواهند شد و به مرور زمان آسیب شناسی (Pathology) جامعه کم رنگ و در نهایت بی رنگ خواهدشد و این یعنی مهار هزینه ها و بازیابی مجدد ساختارها به ویژه در متراژ فرهنگ (Culture) و زندگی در مفهوم کلی آن بسیار سخت خواهد بود.حاکمیت ها (Governance) در مسؤولیت پذیری ادارۀ جامعه در هر مملکتی موظف به درک برابر هم از شرایط هستند.نمی بایستی به خاطر آزاد کردن یک شهروند همانند سوپرمن عمل کرد اما در مقابل میلیون ها شهروند با هویت اصیل این مملکت بی تفاوت شد.حتی اگر آن شهروند به معیارهایی که حاکمیت ها تعیین کرده اند باورمند نباشند،باز هم محترم و هویت او هر جا که باشد قابل دفاع است.در همین مملکت ممکن است بیشتر از ۵ میلیون انسان با هویت ایرانی در خارج زندگی کنند،چنانچه بین آنان و حاکمیت درک درستی به وجود نیامده باشد چنین سرمایه ای را از دست رفته تلقی باید کرد.وقتی حاکمیت خود را در برابر ۸۵ میلیون شهروند این مملکت مسؤول نداند یا بی تفاوت نشان دهد،نخستین آسیب آن در تعامل با سایر ملل و دولت ها خود را نشان خواهد داد و کشور همسایه به خود اجازه خواهد داد به جای گیت استاندارد ورودی از قفس ٱهنین در گذرگاه استفاده کند.یا دیگری به خود اجازه خواهد داد قرارداد با اهمیت حقابه که در اوائل دهۀ ۵۰ بین تهران و آنان منعقد شده نادیده انگاشته و به بهانه تراشی روی بیاورد.قدرت اصیل حاکمیت ها در طول سرگذشت بشر در فهم درست حاکمیت ها از خواهانه های ملت ها است که به نظر بسیار کم هزینه اما سازنده و زمینه ساز پیشرفت مملکت در ابعاد مختلف است.