داستانِ جفتیار

جفتِیاری دیم،له سالَیلِ دیور
په ژاره یلِ خوَه م،بردمَه و له هیور!
گاوَه سِن بَسیو و شونِ قاتِری
نیشتیو له بانِ گونیِ شِرّی
برشِیایودِنَه و،له ی وه رِخوَه رَه
چَن هیلی مه نیو،جِفت لَ ئو گه رَّه
نیشتمَه و زَه مین،بیمه هاو دَه می
کَمی ریوکِرد لَه،دردَه یل و خَه می
وتِم مِیَه نی نه یود،خالو جفتِیار
وِت سلامتیود بِرای رّیوِیار
پرسِ جو کردِم روزِگار چیونه؟
چه میلِد ئِرا گوله مِ خیونه؟
ئرا چه زخمه کِلگَ یلِ پاد؟
ئرا چه گیریاس حَنجِره و سِداد؟
ئرا چه تَنیاید مگر که س نه یری؟
براو عاموزا و کومک رَه س نه یرید؟
وت برایله گَم،مِ تک و ته نیام
بی بخت و شانس و بی که سِ دِنیام
نه مِنال دیرِم نه که س و کاری!
نه پس اندازی نه کار و باری!
قاتری دیرم و ئی زه یوِ گه رّه!
یه ی سال به ر گِری دو سال بی بَه ره!
هم فشار دیرِم هم مه رزِ قه ن!
ئات و عیالیش خدا له لیم سه ن!
فِره کِسِل بیوم ئِرا جفتیار
عه سرِم رّیا گِرد وه بی اختیار
ئِرّا اَی خدا ئیمه بی رَحمیم؟
بی تفاوِت وَه مه ریز و زَخمیم
ئرا نیه پرسیم حوالِ که سی؟
لاوه نیَه کیم لَّه بِرای بی ده سی!
ئِرا لوقمه ی نان بِرّی بیچاره
هه روژ گیان که نِن تاپای ئیوارَه
برّی جیور زالیو فقَت خیون مژِن!
برّی مه ریزو بیونه کرمِ ژِن
خدایا برَّه س وه فریادِیان
ده سیان پِرّ و بکه شادِیان
برّه سن زیوتِر ساحبِ زَه مان
دردِ گشتمان بکیدِن درمان