جامعۀ زنان…خلأها همچنان پا برجاست

همزمان با انتخابات سال ۱۳۸۴ ریاست جمهوری که جریان اصلاح طلب درحال اجرا و برگزاری آن بودند،آقای کروبی نیز از حزب اعتماد ملی خود را نامزد ریاست جمهوری کرد.در شرایطی فرصتی شد تا با آقای کروبی گپ و گفتی کوتاه داشته باشم.موضوع این گپ و گفت،چگونگی انتخابات ریاست جمهوری-۸۴-و امکان پیروزی شخص وی بود. اینجانب در حضور یکی از همراهان ایشان به عنوان حبرنگاری که تحولات منطقه را تعقیب می کردم،خیلی شفاف و صریح گفتم؛جنابعالی رأی نخواهید آورد مگر این که در برنامه خود تغییری ایجادکنید.گفت چه کارکنم؟گفتم حقیقتاً به عنوان خبرنگاری بی طرف نباید دخالت کنم اما توصیه می کنم جامعۀ زنان را بیشتر همراه خودکنید،گفت همین طور است،هستند،گفتم درست است که جنابعالی در نگاه به جامعۀ زنان،تحول گرائید و واقعاً ستودنی است اما کافی نیست و به عبارتی بیان جزییات مهم است،گفت چه کار کنیم؟گفتم باید در بیان جزییات حتیٰ اعلام کنید وزیر خارجه کابینه شما یک بانو خواهد بود.با لحنی شوخ طبعانه گفت،کی بذارم؟اشاره کردم به خانم محترمی که همراهشان بود.اما چرا اینک به این خاطره اشاره شد.قبل از آن به استحضار می رساند آقای کروبی قطعاً همین برنامه را در برنامۀ کاری خود داشتند و اصولاً وی قبل تر در بعضی جایگاه ها هم چنین برداشتی واقع بینانه بلکه الزام آور را به اثبات رسانده بود اما نگارنده از شرایط حال حاضر و آینده می گویم و حقیقتاً خلأ پا برجای حضور جامعه زنان در حاکمیت با هر عنوان و وجه تسمیه ای بسیار فاصله دار نشان داده و می دهد و این یک نقص و یک عیب است.حضور زنان این سرزمین در استادیوم به عنوان تماشاگر یا ورزشکار،به موازات حضور آنان در قضاوت و در وزارت بلکه رأس وزارت،سفارت و سفیر و جایگاه بالاتر به شرط شایستگی و احترام به سرزمین،بسیار حائز اهمیت است .اگر به تاریخ ایران و تمدن های نام دار همانند بابلیان،مصریان،ایرانیان،یونانیان و..نگاه و مرور کنیم یا نه به بن مایه های دین رجوع شود به سبٱ و حاکم آن خواهیم رسید که هر یک در کتب آسمانی خیلی شفاف و صریح و منصوص به ادله آز آنان و به آنان اشاره ای بنیادین شده است.ازهمین رو جامعه زنان نمی بایست به جای متن،در گوشۀ این کارزار باشند.می بایستی بدون حاشیه سازی،بدون مقدمه چینی و این که شرایط کذا و کذا شود و جداسازی کرد،جامعه بانوان ایران را دریابند و فضای آماری حاکمیت را با حضور آنان کامل تر کرد.