ثروت ملی

چند روز قبل که برای پیگیری کاری به کرمانشاه رفتم،مثل همیشه سری به مغازۀ پدر در مرکز این شهر زدم.مرحوم پدر در کنار مرحوم آقای کاشفی هم در میدان تره بار کرمانشاه فعالیت داشت و هم مغازۀ میوه فروشی قشنگی داشتند.دقیقاً در مرکز کلان شهر کرمانشاه.این دو شریک آن قدر محاسبه شده کار می کردند که هدر رفت سرمایه و محصول نزد آنان تقریباً صفر بود.اما اینک قرار است ثروتی ملی در این حاکمیت به جهت مولدسازی با عنوان Privatizution یا همان خصوصی سازی به فروش برسد.دو نفرکارآمد دو مغازه و فعالیت کاری حاشیه ای دیگر را اداره می کنند بدون هدررفت و در نهایت ادارۀ چند خانواده نشان می دهد هزاران نفر آن هم حقوق بگیر و امتیازدار با عناوین مختلف نیز علی الحساب می بایستی بتوانند دست به چنین کار بزرگی بزنند.اما به راستی چرا اجرای چنین پروژۀ اقتصادی بزرگی همراه است با شبهه و گمانه و تردید و دغدغه حداقل از جانب نگارنده و دوستان؟پاسخ آن را می توان در سیاست های توسعۀ اقتصادی که در زیر مجموعه برنامه های یکم تا ششم ارائه شده است،جست.هر آن چه را که به نام ملی است یعنی از آن تک تک ملت است و این یعنی یک ثروت ملی قرار است از تک تک‌ ملت به تک و توکی از این جمعیت واگذار شود.این که چنین پروژه ای اقدام بجائی است یا خیر؟در تخصص نگارنده نیست اما به عنوان یک خبرنگار و یک روزنامه نگار مطلع لازم است درصورت اجرا که قطعاً می بایستی به پشتوانۀ سند بالادستی یا همان چشم انداز منصوص در برنامۀ هفتم توسعه اقتصادی رخ دهد،ساز و کارها برخط به اطلاع افکارعمومی برسد.به هر حال این تصمیم در این حاکمیت گرفته شده است،از همین رو نظر به سوایق موجود اولاً می بایستی رفع ایهام شود و این در بر گیرندۀ مبدأ تا مقصد سبد خصوصی شدۀ اقتصادی است.دوم این که آیا سرمایه گذار از غرب و شرق زمین هم می توانند در این پروژه مشارکت کنند؟یاخیر؟ که در حقیقت هم جذب سرمایه است هم دامن گیرتر شدن کارکردهاست،چرا که اخیراً کارشناسانی مخصوصاً در برخی رسانه ها از اجرای موفق چنین پروژه ای در آمریکا و انگلیس و چند کشور دیگر می گویند.نباید عده ای بنشینند و با ارائه ماده و تبصره،ثروتی به این بزرگی و این حجم را مثل برخی سیاست ها و برنامه ها هدر دهند،قابل قبول نیست.سوم این که ایران در خارج از کشور نیز دارائی های غیر منقولی غیر از سفارتخانه ها و نمایندگی ها دارد و سند آن ها به نام دولت ها است که امیدواریم به جهت بزرگی این ملت و به مثابه پشتوانۀ آن،دست نخورده باقی بمانند چرا که به عنوان نمونه در همین همسایگی،دولت وقت عراق متأسفانه در راستای اجرای مصوبه ای برخی اموال غیرمنقول این کشور.یک مدرسه چند هزار متری در قلب پایتخت یک کشور اروپائی را چندر غاز فروختند.