تنش، بحران و جنگ‌؛ پشت میز مذاکرات

در تماس تلفنی “مسعود پزشکیان” با “رجب طیب اردوغان” رئیس جمهور ترکیه و نیز با همتایان خود در فرانسه و هند و در نهایت دیدار “عباس عراقچی” با آقای “ولادمیر پوتین” رئیس جمهور روسیه، دو طرف ضمن بررسی آخرین تحولات در منطقه بر امکان مهار جنگ و برون رفت از وضع فعلی went out، تأکید کردند. در این رایزنی ها رئیس جمهور ترکیه آمادگی خود را برای پادرمیانی به جهت حل و فصل علل تنش اعلام کرد. همچنین آقای “دونالد ترامپ” رئیس جمهور آمریکا در میانۀ تنش در منطقه در اطهار نظری در همین رابطه به عبارتی گفته است که تماس یا پیام (ی) در خصوص ادامه مذاکرات Negotiations با تهران دریافت نکرده است. به نظر می رسد این یعنی از طرف ایشان پیام ادامه  Negotiations در حال سیگنال سازی است که با توجه به موضع مثبت تهران دال بر همراه شدن آکندگی از مذاکرات صلح منصفانه، دور ششم یا با هر وجه تسمیه ای از گفت و گوها که با پادرمیانی حکمرانان governance خیرخواه و خردمند منطقه، پنج مرحلۀ آن با موفقیت و سازنده پشت سر گذاشته شد، به زودی از سر گرفته شود. به نظر می رسد با احترام همۀ طرف ها به پروتکل ها و قوانین بین المللی Compliant with international law ارادۀ دو جانبۀ خود به جهت بازگشت ثبات و آرامش به این نقطه از خاورمیانه عینیت بخشند. همواره ثابت شده که دستیابی به صلح آسان تر از جنگ‌ است. بر اساس موضع اخیر تهران و واشنگتن، هر دو طرف آمادگی خود را برای صلح اعلام کرده اند یکی صلح منصفانه و دیگری امکان دستیابی به صلح،از همین رو و در چارچوب این سیاست سازنده چند جانبه می توانند با کنار گذاشتن تعند آسیب زا و پر هزینه، مذاکرات خود را از سر بگیرند. سرگذشت جنگ در همۀ مقاطع نشان داده در پایان ره بافتی جز برقراری آتش بس سپس تفاهم عدم تعرض و در نهایت مهار تنش نداشته است. در حال حاضر تهران و واشنگتن هر دو به دنبال یک توافق هستند که در صورت تحقق، بسیاری از چالش ها برطرف خواهند شد منتهی تنها اختلاف موجود، ادبیات گفتاری است که بیشتر شبیه به یک تعند است تا سیاست پایه دار. از همین رو می توان با گذر از این هاله خود را به واقعیات منضم در حقوق و روابط بین الملل Compliant with international law نزدیک کرد و خیلی زود بر بحران سوار و ثبات را مجدداً به منطقه بازگرداند. نگارنده بر این باور است که آقای دونالد ترامپ پیش از تنش نونمود واقعاً به دنبال یک توافق با تهران بود، شاید هم طرف های همسود. برای آرامش و خوشبختی ساکنین همۀ مردمان منطقه بدون استثنا هیچ گاه دیر نیست. در این وهله آن چه که حائز اهمیت است بازگشت ثبات برای ساکنین همۀ ملت ها است. قوانین بین المللی و روابط منضم در آن به صراحت نسبت به حقایق اعتراف کرده است که پای ملحقات آن تعهد اکثریت دولت ها نیز وجوددارد. این یک حقیقت است. طرف های درگیر از قبل اعلام کرده بودند که ممکن است نبرد آن ها ۱۲روز به درازا بکشد و همین طور هم شد که انتظار می رود به احترام خواست اکثریت  ملت های خود، آتش بس دائم (ی) شود.