به جای هزینه در نهالستان ها،بذر بلوط بکارید

همایش مدیران منطقه۲کشوری منابع طبیعی با حضور مقامات ملی و چندین استان زاگرس نشین به میزبانی استان ایلام برگزار گردید.نمایشی از رژه ماشین ها و بازدید از نهالستان ایوان و چند سخنرانی ومصاحبه،بخشی از این همایش۲روزه بود.ما را کاری با سیستم اداری و خروجی این همایش ها نیست.اما آن چه همیاران دل سوخته طبیعت را نگران می کند تفکر نهالستانی برای توسعه جنگل های استان و زاگرس است.تجربه و مشاهده فراوان در عرصه های طبیعی نشان می دهد نهالی که در نهالستان دوران طفولیت خود را با خوشی و خرمی و خاک گلدانی و آب فراوان سپری می کند نمی تواند خود را با شرایط سخت گرمای تابستان و تنش آبی وفق دهد و محتاج آب است و این ناز پرورده به آن درختی تبدیل نمی شود که چون بلوط مقاوم درکوهساران،حافظ خاک و آب باشد.چاله های کنده شده و درختان خشک شده حتی زیست بوم و مرتع را هم به ورطۀ نابودی می کشاند هر چند بعدها این توجیه غلط به نام چاله های نگهداری آب نام گیرد در حالی که این پوشش گیاهی است که از سیلاب جلوگیری می کند.درختان بلوط اولاً توسط جانوران توسعه گرایی چون سنجاب های بلوط کار تکثیر می شود که دانه ها را شاید پی آز و حرص خود به خاک می سپارند یا توسط همیارانی که به دل کوه می زنند و لای هر بوته و سنگی،دانه کاری پیشه آن هاست.نهالستان ها کمکی به زاگرس نمی کنند منابع را هدر می دهند.پای ماشین آلات تخریب گر را به مرتع و کوه باز می کنند.سود آن به پیمانکاران می رسد و موجبات یاس دلسوزان طبیعت رافراهم می آورند.پویش های بخشنامه ساخته و تبلیغی با ۴ عکس در فضای مجازی با ۴ کارمند دولتی هم ره به جایی نمی برد.پویش ها باید از دل جوامع محلی برخیزند.کار را به مردم واگذار کنید.بر انگیخته بودن آنان را با منزلت بخشی ارج نهید.از تجربیات آنان استفاده کنید.عاشقان کوه و دشت برای ارزش والاتری سر به کوه وبیابان می گذارند.آنان دنبال پول و منفعت نیستند،آنان دنبال خودنمایی و تظاهر هم نیستند.سال ها انگ دیوانگی خورده اند و خم به ابرو نیاورده اند.فرهنگیاران جوامع محلی را ارج نهید.در این روزهای گرم سال،آنان زیر آفتاب سوزان برای بلوط های سبز شده سایه بان درست می کنند.حداقل به جای گزارشات و مصاحبه های مدیران در سالن‌های همایش زیر کولرهای گازی و بازدید از نهالستان سرسبز،به کوهساران آیید و دمی رنجوری بلوط را تماشا کنید.