به بهانۀ ساخت یک مدرسه

بارها و بارها با ارائه مستندات و مدارک،خواهران و برادران معاود را”مهجر”یعنی رانده شده و روشن تر این که بار حقوقی متفاوتی با مهاجر و به عبارتی روان تر،خودرانده دارد،و بارها نیز همچنین در ارتباط با علل رانده شدن برادران و خواهران محترم معاود نیز به بیان حقایق پرداخته شده است و مهم تر از آن این معاود یا از ایل و تباردار خزل،یا مردم قهرمان ایوان و آبدانان یا ملکشاهی یا بدره یا شوهان یا شیروان یا چرداول یا ارکواز یا سایرین هستند بنابر این نه با زور نه با منطق،آنان تبعۀ بیگانه نمی شوند.اما صرف نظر از این حقیقت،یکی از زیر مجموعه های سازمان ملل متحد،کمیساریای عالی پناهندگان است که شرح وظایف و بار حقوقی آن کاملاً تعریف شده و مشخص است،پس از سال ها و مشخصاً در زمینۀ موضوع یادداشت،در اقدامی با کمک مالی که در چند نوبت به عمل آمده است،ساخت مدرسه ای را در ایلام آغاز و پس از تکمیل که گویا با اعتبارات تزریق شده همراه بوده است،تحویل سیستم آموزشی جمهوری اسلامی داده است یا نه اصولاً و کلاً مجری طرح خود سازنده های استان هستند.اما ضمن تبریک ساخت مدرسه،به استحضار می رساند با توجه به شرایط سخت معیشت و زندگی معاودین مثل بقیۀ مردم و درد دل مردم،هم اینک به نقدینگی نیازمندند،مدرسه ساختن کار نیک و مبارکی است اما همان گونه که فرزندان سایرینی از جمله از همین استان با مهاجرت به خارج با هر نام و عنوانی هم اینک در کنار فرزندان در آن جا در حال زندگی هستند و از حق تحصیل و بهداشت که شاید بعضاً اجباری نیز اِعمال می شود برخوردارند،برادران و خواهران معاود در کنار برادران و خواهران خود در حال زندگی هستند،از همین رو انتظار است اعتبارات چندرغازی که کمیساریای ملل متحد اختصاص می دهد به صورت نقدی پرداخت شود چون زندگی دشوار است،یا این که این اعتبارات ۵۰ میلیارد ریالی اختصاصی ملل متحد به رانده شدگان را در محل خود مثل به روزرسانی و بهسازی ۱۰ مدرسه هزینه می شد.۱۰ مدرسه ای که فرزندان معاود هم در آن جا در حال تحصیل هستند.