برشی از گذشته؛سند یک حقیقت،بخش علیشروان یک حقیقت است

قبل از این،در ارتباط با تشکیل ۲ بخش علیشروان و شوهان با طرح کلیات صورت مسئله به اهمیت موضوع پرداخته شد.سرگذشت مناطق پشت کوه های زاگرس را در تاریخ نه چندان دور این سلسله جبال عریق می توان جُست و مرور کرد.بی تردید نتایج این مرورگری ما را به حقایقی نزدیک خواهد کرد که تا این لحظه از پشت سر این اقلیم با وجود همۀ سلبیات و ایجاب ها،همچنان استوار و پابرجا نشان داده و قطعاً در پیش رو نشان خواهد داد.به نظر می توان به این بُرش از تاریخ حقایق گفت که نه پاک شدنی اند و نه قابل عبور،چرا که موضوع و جنس برداشت،یک حقیقت اصالت دار است.در همین حوالی و به استناد همین محدوده از تاریخ،زمزمۀ تشکیل بخش علیشروان به عنوان یکی از ۳ ضلع قابل توجه شهرستان بدره و یکی از همیت دارهای فرمانداری کل در ایلام و درست زمانی که درتقسیمات کشوری بدره به مثابه یک شهرستان تعریف می شد یعنی حوالی بیش از نیم قرن قبل،مطرح و بلکه بخش علیشروان نیز به عینیت رسید.در ایلام که در آن برهه،از توابع استان کرمانشاهان بوده عملاً در این منطقه از پشتکوه چند شهرستان بیشتر قابل تشکیل نبود زیرا طبق نصوص مندرج در قانون تقسیمات کشوری برای چنین منظوری،استانداردهایی لازم است که در قوانین وضعی از دیرباز و همچنان پابرجاست.از همین رو می توان گفت به موازات تشکیل و اعلام حقوقی شهرستان بدره در بیشتر از ۵۰ سال قبل،جلوه های حقوقی بخش علیشروان در ۲ ناحیه بالا و ناحیه پایین یا همان ابهر مطرح و عملاً در هیأت دولت آن برهه از تاریخ این سرزمین مورد اشاره بلکه تأکید قرار گرفته است.همان گونه که در صورتجلسه ش/۹۴۱۶ که به مثابه یکی از اسناد مطرح ملاحظه می شود در نشست هیأت وزیران به تاریخ ۴۹/۵/۲۴ بخش علیشروان عینیت یافته بود اما بنا به تصمیمی به دره شهر که در آن برهه یکی از دهستان های منطقه بود منتقل یافته است.با این تصمیم هیأت دولت در آن بازه زمانی در حقیقت اینک شهرستان بدره دارای ۲ بخش مرکزی و دره شهر شده بود.پیش از این شهرستان بدره از بخش علیشروان پایین یعنی ابهر و بخش مرکزی تشکیل شده بود.درباره دلایل این تصمیم و چگونگی آن،با یا بی موافقت مردم علیشروان برداشت هایی است که در این یادداشت ورود به آن ضروری به نظر نمی رسد.اما اینک و همان گونه که قبل از این  مطرح شد،تشکیل بخش علیشروان با مرکزیت پاکَل و چنارباشی از جمله خواسته های اکثریت مردم آگاه منطقه است.اکثریت اهالی آگاه کُلم.زَیفِل.گَنجه خیریسنی قَیطول.موسی و مردم علیشروان نسبت به تحقق این خواسته و نیک فرجامی آن از جمله توسعه و نموّ اقتصاد منطقه و زمینه سازی در اجرای طرح های عمرانی و ورود سرمایه گذاری ها به ویژه از طرف خود بومیان داخل و خارج نشین به خوبی ٱگاهند.از همین رو یکی از اقدامات پیش دستانه تصمیم گیران،تحت هر نام و عنوانی می تواند در سرعت بخشیدن به چنین سیاست هایی باشد.اینک علیشروان صرف نظر از همۀ حواشی و به عنوان یک متن و یک محتوای قابل توجه،خواهان اعاده حقوق تعریف شده خویش در هر آن چه که در تقسیمات کشوری خوانده می شود،است.