برخی اعضای مجلس پاسخگوی اظهارات خود باشند

در پی درگذشت تأسف بار دختری از دیار ایران از تبار کردستان عزیز که به واقعیت یک تراژدی است به عنوان یک خبرنگار از همان دیار و همان تبار در جستجوی حقیقت،بعضاً واکنش برخی نمایندگان این مجلس که اصولاً می بایستی مبنای حقوقی پیدا کند،به چشم آمد.در این بین برخی ها خود را به کوچۀ فرعی زدند و به عبارتی گفته اند که-نشنیدم،ما در نقاط دوردست هستیم،چیزی نشنیدم-ولی به هرحال در جامعۀ اسلامی زندگی می کنیم و….سوآل؟اگر نشنیدید پس از کجا مطلعید و گرا می دهید که موضوع به اسلامیت رفتارها و سیستم حاکم مرتبط است؟نماینده ای دیگر از مجموعۀ بانوان همین مجلس نیز به عبارتی گفته است-از این اتفاق تأسف خورده و…و به هرحال پیگیری می کنیم-خانم محترم از این که تأسف خوردید مایۀ دلگرمی است و شایستۀ تقدیر چون جان یک انسان یعنی اشرف مخلوقات در جریان است اما این که گفته شود به هر حال پیگیری می کنیم!!ادبیات گفتاری منت باری است با بُن مایه شماها در آن ساختمان شبه مجلل هم سویی ندارد.به هر حالی در کار نمی تواند باشد چرا؟چون جنابعالی و بقیه،طبق سوگند نامه ای که در محضر خدا و در برابر انظار رأی دهندگان ابراز کردید تعهداتی دارید که عمل به آن الزام آور است و این غیر از شرح وظایف شما منضم در قوانین وضعی و به تبع قانون مادر یعنی قانون اساسی است.بنا بر این شما نمایندۀ رأی دهندگانی هستید که اینک چشم خود را برای تحقق عدالت نه تنها در این تراژدی بلکه در تمام هر آنچه که شرح وظایف یک نماینده است دوخته اند.قطعاً امکان کنترل گفتار در هر حالت و صورت نیست مگر آن که نه آن بیان یک موضع باشد که در آن صورت پرسش گرانه تر خواهد شد.اما آقا و خانم محترم؛در چنین مواردی که افکار عمومی به دنبال سرنخ حقیقت اند می بایست با دقت و تأنی و فکر به بیان پرداخت.رهبران دینی و سیاسی پیشین مگر نگفته اند-ای کاش گردن ها آن قدر طویل باشد تا که کلام پیش از طنین اش چند باری بشود مزنه کرد تا کسی را به سبب آن آزرده خاطر نکنیم یا قضاوتی را نا به جا ابراز نکرده باشیم و…الخ-بنا بر این به خاطر جایگاهی که به تک تک شما،رأی دهندگان بخشیده اند در ازای آن حقوق دریافت می کنید و دارای امتیازاتی نیز هستید و سوگند هم یاد کرده اید و در قانون مادر هم شرح وظایف را گوشزد کرده،پس دراین گونه تراژدی ها به نظر اگر مرهمی بر زخم ها نباشیم بهترین کار به نظر،همانا سکوت است.در این مورد هم که قطعاً مشابه اش در همه جای دنیا هر آن امکان پیوستنش به عینیت هست و قطعی تر این که رسانه ها چند صحنه از برخوردهای آن کشور با آن شهروندان خود را به نمایش خواهند گذاشت یک حقیقت است اما شاید کمی تلخ و این روال نمی تواند و نباید مانع از بیان واقعیات باشد،زیرا اما و اگرها را باید با بیان حقیقت زدود.صرف نظر از اصل ماوقع در همۀ سازمان ها و دستگاه ها در همۀ کشورها،چنین رفتارهایی وجود دارد اما صورت مسئله را نمی بایست با اشاره به جلوه های آن در سایر بلاد پاک کرد.پاسخگو شدن همۀ سازمان ها و دستگاه ها در هر رده و جایگاه در حقیقت جزو شرح وظایف یک نماینده است.