اخیراً آقای حسن روحانی که اینک به نظر دومین شخصیت با سابقه در استاندارد این حکمرانی است در سخنانی خواستار تغییراتی در کلیت سیستم حاکم به ویژه در دستگاه امنیت و رسانه شده است. قطعاً تغییر،تحول و اصلاح در همۀ دولت های دنیا یک پروسه راهبردی است زیرا پالس اکثریت افراد جامعه همواره می طلبد چنین سیاست (ی) را، اگر خوب ملاحظه کنیم و به تحقیق نتیجه گیری شود، در تعریف جوامع پیشرفته و سکولار و حتی ایدئولوژیست ها، دو ستون به مثابه بنیاد نهادهای حکمرانی، همواره پابرجاست. دستگاه امنیت و نهاد رسانه به عنوان مثال مبدأ کاری آنان بیشتر رهبران کشورهای پیشرفته رسانه و امنیت در تعریف نهاد حاکمیتی بوده است. به همین علت ضریب خطای تصمیم گیری آنان نسبت به سایر رهبران ناچیز است. آقای پوتین صرف نظر از کلیت حکمرانی او، دور زدنش بسیار کار دشواری است. همین طور آقای دونالد ترامپ که شهرتش و موقعیت خود را مدیون کار در رسانه است. به همین خاطر با تیز هوشی به شخص اول ایالات متحده امریکا ارتقاء یافت و … بنا بر این در چنان کشورهائی سرآمد در رده بندی اولویت ها اول رسانه قرار گرفته است. ملاحظه کنید در هر اتفاقی در میان هر مجموعه ای نخست به رسانه اشاره می شود، اما همان گونه که بارها گفته شد استاندارد روزنامه نگاری کاملاً تعریف شده است. در این مملکت شماری روزنامه نگار محترم و واقعاً منش دار با بن مایۀ هستی خود، در جنب و جوش بودند که متأسفانه از دست رفتند یا مهاجرت کردند یا گوشه ای نشستند و یا … نمی دانم چرا باید چنین بشود؟ نمی بایستی این منابع انسانی فوق العاده را از دست می دادند. در ارتباط با امنیت که همانا روان جامعه است نیز Remote آن در اختیار رسانه است. اما در ارتباط با چگونگی دستگاه امنیت کشور، آقای روحانی پیشنهاد داده که باید کاری کرد که قاطبه جمعیت مملکت همراهی کنند. قطعا منظورشان این است که می باید به همۀ ملت رسیدگی و شرایط رفاه بیشتر افراد جامعه را برقرار کرد که در پاسخ باید گفت حتی در چنین حالتی چنان صورتی، رخ نخواهد داد. آقای روحانی؛ دنیا در حال عبور از هوش مصنوعی است. در این مملکت تیزهوش و باهوش و فراهوش Smart and intelligent, super intelligent را با یک روضه خوان ضمن احترام عوض نمی کنند و کفه ترازوی باورمندی سیستم حاکم به سمت دومی سنگینی می کند. آن وقت انتظار دارید روان جامعه با ثبات و همواره در آرامش باشد؟ آن هائی که مانده اند تنها به احترام همفکران و برای آنان و اکثریت جامعه به ویژه نسل جدید در تکاپو هستند. لطفاً واقع بین باشید و به قول هموطنان عزیز خوزستانی و دهلرانی، به جای این همه (لف و دوران) یعنی پیچش دور و بر خود، کمی واقع بین شد، شما نخست در گام اول می بایستی در بعضی از نقاط سیاست خارجی دچار تغییر و تحول شوید. الان تهران باید در سیاست خارجی خود در بخش هائی که قفل است گره گشائی کند. شما می گوئید با همۀ جهان در ارتباطیم، ما می گوئیم این رابطه قشری گری است و در جائی سوء استفاده گری سایرین است. از همین رو نخستین اولویت، تغییر در سیاست خارجی است که قطعاً به تبع، امور داخله را دگرگون خواهد ساخت که سازگار شدن adapt با آن بسیار کار ساده ای است. در سیاست خارجی بسیار از واژه عجیب (میدان )شنیده می شود، این واژه چیزی بیش از یک توجیه نیست، تعبیر این واژه در مقابل قدرتی به تراز ایالات متحده امریکا یک ناترازی بیش نیست، این واقعیت پذیری شما را از گمراهی دور خواهد کرد، توجه کنید همزمان با حضور آقای ولادمیر پوتین در پایگاه نظامی امریکا در آلاسکا، ۵ جنگنده بمب افکن امریکا در تراز غیر قابل فروش بر فراز منطقه به پرواز در آمدند که یک خوشامد گوئی قدرتمندانه است اما آیا رئیس جمهور روسیه میز مذاکره را ترک کرد؟ خیر، آیا احساس ضعف نمود؟ خیر چون او و طرف مقابل او حکمران واقعیت ها هستند Ruler of facts. در پایان و همان گونه که گفته شد اگر من جای وزیر نیرو باشم کتاره گیری خواهم کرد. نگران نباشید روال نخواهد شد تا به وقتش.
