حالِ درختان بلوط مدتهاست که خوب نیست،بی مبالاتی انسان ها،تغییرات آب و هوایی،انواع آفات و کم توجهی های زیست محیطی دولت ها،این سرمایۀ بی بدیل مردمان زاگرس را در معرض خطری جدی قرار داده است.لورانتوس(مِخور)مدتهاست جان درختان زیبا و ارزشمند بلوط جنگل های زاگرس را با مخاطره جدی روبرو کرده است.دوستداران طبیعت و سمن های مردم نهاد در این مناطق سالهاست که با همت خویش به جنگ این آفت نیمه انگلی می روند تا بلوط های نیمه جان را حیاتی دوباره ببخشند.چند سالی است که به همت جوانان کارزان،به صورت خودجوش مبارزه با این آفت جنگلی شکل و شمایلی هدفمند به خود گرفته و همه ساله،آن چنان که به امورات روزمرۀ خود می رسند،برنامه ای ثابت نیز برای یاری رساندن به درختان بلوط،این پدران از خود گذشته کوه های بخشنده و زیبای بانکول و مانشت نیز دارند.در واپسین روزهای اردیبهشت امسال نیز،به رسم وظیفه و عادت مألوف،فراخوانی داده شد،علاوه بر جوانان منطقه،انجمن و سمن های استان نیز با استقبال از این حرکت پای کار آمده و اره به دست،به ندای استمداد درختان بلوط لبیک گفته و با توان و انرژی و اراده خود تا آنجا که توانستند مِخور بریدند و بلوط شاد کردند.جا دارد از همه کسانی که احساس وظیفه و رسالت نمودند تقدیر کرد،از دستگاه‌های متولی خواست که توجه بیشتری داشته باشند چه این که شاید بیراه نباشد اگر گفته شود که فلسفه وجودی و بود و نبودشان بسته به حیات و ممات درختان بلوط منطقه دارد.اره ها این بار نه جان ستاندند که جان بخشیدند،زندگی دادند،شادابی و طراوت بانکول و مانشت را دو چندان کردند،دست مریزاد و خداقوت به همه،تقدیر ویژه از گروه فرهنگی”مانشت”که چند سالی است توسط جوانان خوش فکر و بی ادعای خویش،موتور محرکۀ این حرکت ماندگار و پویا شده است. عمر همه شان به درازای بلوط.