دور جدید مذاکرات، هفتۀ آینده در نروژ

آقای “امانوئل مکرون” Emmanuel Macron رئیس جمهور فرانسه در تماسی با آقای “مسعود پزشکیان” Massoud Bezikian بر ادامه دار شدن گفت و گوها بین تهران و طرف های مقابل با هدف حل و فصل اختلافات تأکید کرده است. او به صراحت و شفاف اظهار داشته که به تلاش های خود به عبارتی در این مسیر هدف گذاری شده ادامه خواهد داد. آقای “دونالد ترامپ” رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا United States of America نیز با اشاره به روند تحولات در منطقه او نیز بر راه حل دیپلماسی به منظور رفع تنش Relieve tension از منطقه گفته که پیشتر نیز در بحبوحه نبرد ۱۲روزه بر ورودش در برخی تصمیمات پر مخاطره و مهار آن سخن به میان آورد که به نظر صحت داشته زیرا ضرورتی ندارد رئیس جمهور اَبَر قدرتمندترین superpower کشور جهان جایگاه خود را تا این سطح فرود آورده باشد.از سمت تهران نیز همین که با آتش بس موافقت شد و همان گونه که پیشتر ۵ دور از مذاکرات Negotiations را پشت سر گذاشت، خیلی راحت می توان نتیجه گرفت که در این جا هم با مذاکرات مخالفتی ندارند، پس پایان این پروپوزال در معادلات بین المللی را یک توافق قابل پیش بینی می دانند که برای منطقه و کشورهای ذیربط راهبردی است. اما در این میان برخی مواضع تعجب آور هستند به ویژه در ارتباط با خطوط قرمز طرف های تنش که اینک به بی شماری رسیده است. به عبارتی سلیس تر مگر چقدر خط قرمز در روابط بین الملل International relations تعیین کرده اند که تا این اندازه خطوط حمراء باید، گفت. دست روی هر چه می گذارید یکی پیدا می شود از این یا آن سمت و می گوید این خط قرمز ماست. لیستی تهیه شود و خطوط قرمز را مشخص کنند که برای برون رفت از برخی مشکلات Getting out of some problems بتوان راحت تر به ارائه محتوا پرداخت اما در لا به لای شرایط فعلی برای نگارنده یک نکته بسیار حائز اهمیت است. آقای دونالد ترامپ در طول ۶۰ روز از بازه زمانی مشخص برای مذاکرات تهران و واشنگتن بارها هشدار داد که (به توافق برسیم، دوست نداریم آدم های زیادی کشته The extinction of humans شوند .) خوب این طرز بیان در درون خود یک پیام بسیار واضح و قابل تأمل داشته که متأسفانه در این جا تحلیلگران حتی به سرنخ اولیۀ Initial clue آن هم دست نیافتند، چرا؟ او بارها می گفت (نمی خواهد آدم های زیادی از بین بروند) برداشت من از این طرز بیان یعنی در صورت حمله، تنها برخی مراکز مورد تنش هدف گذاری نشده است، بلکه آدم های زیادی The extinction of humans هم در درون عملیات طرح ریزی شده از بین خواهند رفت. صرف نظر از سیاست خوب یا بد جامع واشنگتن نسبت به کشورها، در این جا رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا غیر از چنین سیگنال (ی) پر وضوح چگونه از سطح و حجم عملیات نهفته در ۱۲ روز را می باید گوشزد یا اطلاع می داد؟ زبان و ادبیات او روشن بود و بر خلاف برداشت اکثر آنالیست های محترم در داخل یا خارج از مملکت، هیچ پنهان کاری در تصمیم‌ Secrecy in decisions اتخاذی بعدی آنان یعنی عملیاتی شدن طرح نظامی آنان با این اوصاف در کار نبود، پس چرا متوجه فحوای سخنان پر ایما و اشاره او نشدند؟ متأسفانه در دو ماه پیش از نبرد ۱۲ روزه در دنیای رسانه طرح چند باره عبارت (نمی خواهیم آدم های زیادی از بین بروند/ یا The extinction of humans) تفسیر نشد، تعجب می شود تحلیلگران محترم Analysts با این همه امکانات چگونه به چنین محتوائی نرسیدید؟ اینک بر پایۀ شرایط پیش آمده بازگشت ثبات به منطقه با وجود دشواری در فحوای موضوع Content of the differences امکان پذیر بلکه یک فرصت راهبردی برای حل و فصل اختلافات Dispute resolution پیش رو است. برخی ها می گویند خوش بینی ممنوع است. در جنگ جهانی دوم تا دقیقۀ ۹۰ آغاز و پایان آن هم مردم هم خردمندان از حکمرانان با همین احساس یعنی خوش بینی نسبت به پیامدهای نیک اندیشانه زندگی می کردند و بر اساس یقین، اتفاق هم افتاد و پایان نبرد به طور رسمی اعلام شد. لازم است دستگاه سیاست خارجی فعال تر و سازنده تر عمل کند، غرور در این گونه شرایط و تحولات قابل اعراب گذاری نیست diacritics” زیرا با کلیت موضوع کاملاً بی ربط است.آنالیست هائی دربارۀ چرائی عدم ورود روسیه به روند تنش به ویژه انعطاف به سمت تهران می پرسند که به نظر  نمی‌بایستی انتظار بیش از این داشته باشید زیرا مسکو در دوره حکمرانی دمکرات ها بر کاخ سفید به دلیل جنگ در اوکراین و حمایت آنان از کی یف در هاله ای از آینده ای پر ابهام به سر می برد که  اینک با توجه به منافع ملی خود قدرت عمل The power of action بیش از این نخواهند داشت. آنان قطعاً در هر سیاست یا موضع گیری ابتدا منافع روسیه را تأمین شده، در نطر خواهند گرفت با این حال نزدیکی آقایان ترامپ و پوتین ادامه رایزنی دو جانبه با هدف مهار تنش فعلی را هر آن امکان پذیرتر کرده است.نیز، همچنین بر خلاف برخی برداشت ها که می گوید در جامعه حکمرانی آمریکا به ویژه در کنگره بر سر سیاست های اجرائی applied policies نسبت به برخی کشورها به ویژه حاکمیت این مملکت یک دست عمل می شود، باید گفت به هیچ وجه چنین نیست بلکه اینک فراکسیون مختلف سیاسی جامعه ایالات متحده که پیش بینی می شود هفته آینده دور جدیدی از مذاکرات با تهران در نروژ از سر خواهندگرفت، به دلیل همین موضوع دچار دو یا چند دستگی two hands است، در روزهای اخیر قرار بود کنگره به خاطر تعامل جمهوری خواهان با تهران، جغرافیای اختیارات آقای دونالد ترامپ را محدود کنند که به دلیل اقلیت دمکرات ها، طرح رأی نیاورد. شما در آمریکا به هیچ وجه جامعه ای یک دست، یک فکر  و یک رنگ نخواهید دید بلکه ناشدنی است، ربات که نیستند،۴۳۰ میلیون انسان هستند. در آن جا به دلیل شکل حکمرانی، آن چه که اهمیت دارد و تصمیم ساز خواهد بود اقلیت یا اکثریت برگزیدگان است زیرا در چنین حالتی است که مسؤولیت هر گونه سیاستی کاملاً پذیرا، است.