اختیارات یک رئیس جمهور؛ترامپ ۱۰۰ فرمان را اجرائی کرد

بالاخره آقای دونالد ترامپ رئیس جمهور منتخب اکثریت مردم آمریکا پس از سوگند به خداوند و تعهد به حفظ عزت ملی national honor این کشور،رسماً رئیس جمهور ایالات متحده شد.آقای دونالد ترامپ از آبان ماه یعنی حوالی دو ماه قبل ‌و پس از اعلام نتایج انتخابات به عنوان پیروز کارزار election campaign چهل و نهمین رقابت ریاست جمهوری و چهل و هفتمین رئیس جمهور در سرگذشت بنیاد نهادینه گرفتن آمریکا،با تشکیل کارگروه هایی تخصصی،عملاً کار اجرایی خود را آغاز کرد.دونالد ترامپ برنامه های دور نخست حکمرانی اش را که نتوانسته بود اجرا کند،اینک دستور عملی شدن هر یک را صادر و نشان داد که به تعهدات ملی خویش که در شعار انتخابات مطرح کرده بود،پایبند است.او از چند پیمان بین المللی International agreement که پیشتر نیز عضویت آمریکا را در هر یک تعلیق یا لغو کرده بود،مجدداً فرمان عدم عضویت واشنگتن در آن ها را صادر کرد.قطعا چگونگی حضور و حمایت مالی از سازمان ملل متحد نیز در کارتابل او قرار دارد.آقای دونالد ترامپ با شعار (اول آمریکا/America First) پا به زمین رقابت انتخابات گذاشت.اکثریت مردم این کشور با رأی به وی نشان داده اند که پیام شفاف و واضح دونالد ترامپ در اولویت بخشیدن به ملت خود دریافت و با گماشت او به عنوان رییس جمهور آمریکا،این سیاست را جامۀ عمل پوشاندند.مردم آمریکا برای دومین بار ثابت کردند که خواهان توجه حکمرانان خود به مطالباتشان از جمله اصلاحات و تغییر هستند.جالب ترین صحنۀ این کارزار،اذعان آقای جو بایدن به ضرورت پذیرش تغییر و اصلاح است اما گویا یا گام های دولت او در نیل به چنین برداشت سیاسی واقع بینانه ای کافی نبوده است.نکته دوم این که آقای دونالد ترامپ در بیان سیاست خارجی اش اعلام کرده که هر جا هزینه کنیم باید بازخورد آن را نیز دریافت کرده باشیم.بر اساس سیاست کاخ سفید در دورۀ نو نمود هزینۀ حضور نیروهای آمریکا در هر کشور یا اقلیم یا سرزمینی که بنا به ضرورت دوحانبه یا چند جانبه عینیت یابد،بر عهدۀ میزبان خواهد بود.بر اساس قانون اساسی آمریکا،رئیس جمهور این کشور که منتخب مردم آمریکاست شخص اول این سرزمین تلقی می شود و همسر او بانوی اول،طبق همین قانون اختیارات فراوانی بر عهدۀ او واگذار شده است که در نهایت نشانگر تفویض بسیار بالای منشور ملی این کشور به یک رئیس جمهور  است Very high and reasonable powers of a president…بر اساس چنین اختیاراتی است که آقای ترامپ در مورد عراق،سوریه،پاناما،چین،قطب شمال North Pole،کانادا و…معاهدات بین المللی با مشورت در حال تصمیم گیری است،او ستیو ویتکاف شخصیتی زبده و چابک را به عنوان مسؤول پرونده خاورمیانه مثل ایران منصوب کرد.او زندانیانی را که پس از اعتراض به آراء انتخابات دستگیر شده بودند آزاد کرد.لازم به اشاره است هر کسی پس از تصمیم گیری او که با خِرَد جمع تحت عنوان مشورت و کارشناسی موضوع گرفته شده باشد،ایستادگی کند،یا برکنار خواهد شد یا جا به جا یا مصونیت امنیتی او را لغو می کند،یعنی تعارفی در اجرای سیاست خود که به ملتش وعده داده است با هیچ فردی ندارد و به خاطر همین است که بسیاری از مسؤولان کاخ سفید در دوره نخست ریاست جمهوری اش اینک نیستند بلکه از حلقۀ نزدیکان خود به حساب نیاورده است.یک رئیس جمهور که با رأی بی غل و غش unhinged ملتش بر سر کار آمده باشد می تواند سیاست های خود را در درون و برون مملکت به راحتی و بدون دغدغه پیش ببرد.چنین رئیس جمهوری که در کارزار انتخابات،برنامه های خود را بیان و بر اجرای آن تأکیده کرده را می توان عصاره ای از یک خِرَد جمع (ی) نامید.اختیارات یک رییس جمهور باید به حدی باشد که بدون تعلل یا دغدغه به اجرای برنامه هایش بپردازد.می دانیم در آمریکا افراد یا مسؤولانی با عناوین تندرو یا متعصب Extremism and bigotry وجود دارند که ممکن است تصمیماتی بگیرند که چنانچه اجرایی شوند بار سلب و پُر ریسک risky آن متوجه اکثریت جامعه خواهد شد و به همین خاطر رییس جمهور یک مملکت با تفویض به اختیار (ی) که ملت به استناد قانون اساسی به آن ها بخشیده می تواند جلوی تندروی ها و تعصب ها (ی) بی جا و پر هزینه ایستادگی و آن ها را از متن به حاشیه براند.ترامپ دستور داده زندانیانی که پس از حوادث کنگره محکوم شده بودند را آزاد کنند.او در نخستین اقدام علیه دولت عراق که پس از ۲۰۰۳ تا به امروز بر سر کار هستند پیام داده که دارایی های آنان را در خارج از عراق بلوکه خواهد کرد.متأسفانه در برخی کشورها برخی افراد که مسؤولیتی هم بر عهدۀ آنان سپرده اند با اظهاراتی یا اقداماتی نسنجیده unmeasured و غیر منطقی،کشوری را بعضاً به لبۀ پرتگاه نزدیک می کنند.رییس جمهور می تواند این گونه مسؤولان را ساکت کند.اگر در برنامه نیازمند correction or change باشد می بایستی بدون تعلل یا چون و چرا دست به تغییر زد.متأسفانه در همین کشور بارها گفته شده که به مثابه احترام به قوانین و ضوابط بین المللی،عضویت خود را در هیچ یک از سازمان ها یا نهادهای حقوقی الزام آور یا غیر الزام آور نباید از دست داد.دریغ از توجه.آیا این رفتار خشک یا سیاست بی توجهی یا برنامۀ بی مبالاتی،برآیندی جز هزینه کرد افسارگسیخته،داشته است؟چرا نمی‌بایستی به عضویت FATF و زیر مجموعه های حقوقی آن پیوست؟چنانچه یک رییس جمهور از اختیارات منضم در صندوق رأی برخوردار باشد آیا فرد یا افرادی منتسب به هر جریان یا گرایشی می توانند مانع از اجرایی شدن سیاست های دولت او شوند؟قطعاً هرگز.بنا بر این تصمیمات آنی که از برخی ها سر می زند جز به ویرانی که با هیچ ابزاری نمی توان آثار آن را زدود،منتج نخواهد شد.سیاست روز دنیا یعنی معادله پذیری با جلوه هایی از تارزان سازی.یا داستان سرایی امکان تحقق هیچ برنامه ای وجود ندارد.بنا بر این هر گاه یک طرف یا دو طرف یکی از معادلات حقوق و روابط بین المللی،ادبیات و کفتمان (دشمن) در سیاست خارجی خود نسبت به هم کاربردی کنند نمی توانند و نباید پیامدی غیر از چنین ترازی انتظار داشته باشند.به نظر کشورهای درگیر،پالس غافل گیری آقای دونالد ترامپ را باید جدی بگیرند زیرا وی در ارتباط با آیایی حمله نظامی به فلان نقطه از جهان گفت:اگر بگویم که اصل غافلگیری بی معنا خواهد بود.او جنگ غزه را متوقف کرد و دربارۀ حکمرانی جدید در سوریه بر فراگیری و جامع نگری دولت نونمود در این کشور تأکید کرده است.دربارۀ افغانستان نیز در نخستین اقدام پس از روی کار آمدن ترامپ،دادگاه لاهه رسماً رئیس دستگاه قضایی دولت طالبان را به ارتکاب جنایت علیه بشریت محکوم و او را تحت پیگرد کیفری قرار داد.همۀ این تحولات قطعاً با هدف یک سیاست معادله سازی شده است؛تغییر و تحول در روابط سیاسی،نظامی و اقتصادی جهان در چهار سال آینده.نگارنده همانند سایر هم آلان خود در داخل یا خارج از مملکت بر این باورم که پالس اولیۀ آقای دونالد ترامپ برای حل و فصل مشکلات فی ما بین آمریکا و برخی کشورها TO solve  the problems between America and some countries از جمله تهران،مذاکره است.برخی آقایان در این مملکت می گویند اگر برای گفت و گو پیش قدم شویم برداشت طرف مقابل این است که ما در موضع ضعف هستیم،اما سؤال من از آن ها این است که آیا آمریکا و رئیس جمهور آن که برای مذاکره اعلام آمادگی کرده از موضع ضعف است؟اگر به ضعف است به نظر بسیاری از انتصاب ها که به نام وفاق صورت گرفته هم ضعف است هم جالب توجه.